Thursday, March 29, 2007

So, is the future still open?

Μισώ τους αποχαιρετισμούς.
Ξέρετε τώρα, φιλάκια, τα λέμε, αντίο, χάρηκα, λέξεις που μισώ.
Μισώ όμως περισσότερο όταν δεν ακούγονται αυτά τα λόγια.
Και σήμερα δεν ακούστηκαν οπότε θα τα πω εδώ.
Μέσα στις υποχρεώσεις τις πρώην δουλειάς μου ήταν και το να αναλάβω τις σχολικές ξεναγήσεις στα εργοστάσια της εταιρείας. Και ενώ κάποιοι το περιέγραφαν εδώ μέσα σα «τρελό χώσιμο, πακέτο» κτλ εγώ με χαρά κάθε Πέμπτη, εξοπλισμένος φυσικά με τα απαραίτητα ποστάν, ντεπόν ασπιρίνες κ ενίοτε λεξοτανιλ, κατέβαινα στο εργοστάσιο.
Σήμερα ήταν η τελευταία φορά που έκανα κάτι τέτοιο και το κατάλαβα κ αφού τα μικρά αποχωρίσανε. Τα μικρά ήταν 3η Γυμνασίου, η πιο ωραία κατ εμέ τάξη.
Είναι αδύνατο να περιγράψω την ενέργεια, τη ζωντάνια και την παιδική αθωότητα που δεχόμουν κάθε φορά απ’ αυτά τα παιδιά.
Ο Άγγελος είναι φανατικός γάυρος, η Αφροδίτη θέλει να γίνει διεθύντρια δημοσίων σχέσεων, του Τάσου του αρέσουν οι υπολογιστές, ο Κώστας θέλει να γίνει κατευθείαν συνταξιούχος, η Δήμητρα κτηνιατρος γιατί της αρέσουν τα ζώα.
Και τα ζήλευα. Που δεν ήμουν εγώ στις θέσεις τους. Να ξανακάνω κ εγώ όνειρα και να τα πιστεύω με την ίδια σιγουριά. Και όταν μου έκαναν ερωτήσεις περί μισθών και αγοράς εργασίας προσπαθούσα να τα πείσω ότι έχουν ακόμα χρόνο, μη βιάζεστε να μεγαλώσετε δε χάνετε τίποτα, μείνετε όπως είστε μην αλλάξετε, μην βιάζεστε να πάτε κόντρα στο χρόνο, εκεί είναι και σας περιμένει.
Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κ αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Γράφω μ’ έναν κόμπο στο στήθος, σα κουκούτσι που ξεροκατάπια, και καπνίζω τώρα με μανία να πάει κάτω, γιατί μερικά πράγματα δε πάνε όπισθεν όσο κ αν θέλουμε.
Επιστρέφοντας στο γραφείο βρήκα ένα ευχαριστήριο γράμμα από ένα γυμνάσιο.
Δε ξέρω αν το παραπήρα βαρέως, αλλά να μωρέ, θα μου λείψουν τα πιτσιρίκια.
Συγγνώμη που δεν έκανα ότι μπορούσα να περάσουμε ακόμα καλύτερα.
Τα λέμε ρε φάτσες!
Καλή τύχη ε?


ΥΓ. Ειμαι δεκαεξάρης σας γαμώ τα Λύκεια!

Monday, March 26, 2007

Φέρτε μου να πιω το ακριβότερο ποτό...


Γενικά με την Ευρώπη έχω ένα σκάλωμα Όταν ο φυσιολογικός Έλλην παραθερίζει στη Μύκονο και τη Σαντορίνη, εγώ παραθερίζω στον Ρήνο και στον Δούναβη.
Βέβαια συμπαραστάτες είναι αλήθεια δε βρίσκω εύκολα, αλλά εκείνο το καλοκαίρι 2 ψηλά και γεροδεμένα παλικάρια ξεσηκώθηκαν στη πρόταση μου για τρελές διακοπές σε Βουδαπέστη – Βιέννη. Κλείσαμε εισιτήρια, ξενοδοχεία και όταν ήρθε ο Αύγουστος που είναι και παχιές οι μύγες, βρέθηκε η αφεντιά μας εις τας Παραδουνάβιας Ηγεμονίας. Μια χαρά. Η καλύτερη μου.
Το τρίτο εκείνο μοιραίο βράδυ καθίσαμε σε μια ταβερνίτσα τραντισιονέλ να φάμε γκούλαζ (να φάνε μάλλον γιατί εγώ μόνο που δεν άλλαξα τραπέζι όταν το είδα σερβιρισμένο). Και πληρώσαμε 8500 φιορίνια. Νορμάλ.
Σημειωτέον ότι ασχολήθηκα με τα πάντα εκτός απ’ την ισοτιμία, ότι μου ζητάγανε το πλήρωνα. Τρομάρα μου. Άλλωστε τα προαναφερθέντα παλικάρια, ο Σ και ο Π είναι τέκνα του πολυτεχνείου, ε και μια μέθοδο των τριών την κάνουν πιο γρήγορα από μένα.
Στο δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο, όπου ο καθένας περπατά με τον δικό του ρυθμό, δυο κοπέλες ντόπιες μας πλησιάζουν και μας ρωτάνε σε άπταιστα αγγλικά (hint 1) αν έχουμε χάρτη, και ναι έχουμε, α όχι τον ξεχάσαμε, που θέτε να πάτε, α ναι και εμείς εκεί πάμε, από πού είστε, από δω, και μείς από κει, τι καλά, πως σας λένε ρε παιδιά, Αθηνά και Κατερίνα (hint 2). Μα και αφού θα πάτε και εσείς εκεί το βραδάκι δεν πάμε μαζί? (κοιταζόμαστε. Εγώ έχω μόλις χωρίσει για 69η φορά την τότε κοπελιά και το τελευταίο που σκέφτομαι είναι οι γκόμενες, ο Σ ομοίως προσφάτως χωρισμένος (αυτός μια και καλή) , και ο Π μόλις έχει καψουρευτεί, άρα κανείς δεν ασχολείται με το αντίθετο φύλο).
- Ναι φυσικά, πάμε μαζί το βράδυ (ένα σώμα - μια φωνή)
- Δε πάμε πρώτα για ένα ποτάκι που είναι νωρίς ακόμα, to know us better?
- Ε και δε πάμε?
- Πάμε εδώ κοντά που ξέρουμε ένα καλό?
- Ε και δεν?
Πηγαίνουμε, στρίβουμε, πηγαίνουμε, βλέπουμε το ποτάδικο, ανεβαίνουμε τα σκαλιά (hint 4) , καθόμαστε, μας παραγγέλνουν (σωστοί ασπροπουπούληδες κοινώς). Έρχεται η μαγική η ώρα. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Ο λογαριασμό καταλήγει στον Σ. Ο Σ γίνεται κίτρινος, κόκκινος, πορτοκαλί, μπλέ και καταλήγει σε μια απόχρωση άσπρου. Πιο ουράνιο τόξο τον είδε και δε τον ζήλεψε.
- Ρε μαλάκες κοιτάξτε εδώ, 11000 φιορίνια 5 ποτά.
- Ε και? Πολλά είναι.
- Ρε μαλάκα πριν φάγαμε σα ζώα με 8500.
- Ε καλά.
- Ρε συ. Τι κάνει αυτό το μηδενικό μετά το 11000?
- 110000? Μπα λάθος.
- Συγγνώμη μαντάμ κάποιο λάθος έγινε, δεν αγοράσαμε αποστακτήριο στη Σκωτία, 5 σφηνάκια ήπιαμε.
- Ε ναι τόσο κάνουν, για ρίξτε μια ματιά στον κατάλογο.
- Πόσο είναι σε ευρώ ρε παιδιά, πόσο? (ο άσχετος)
- 450 ευρώ.
Μη τα πολυλογώ, σκάσαμε και κολυμπήσαμε, απολαμβάνοντας τις αποχρώσεις του Σ.
Στην επιστροφή και αφού μάλλον μας είχε φύγει η μαγκιά, πωπω τι ήταν αυτό ρε παιδιά, πολύ ακριβά, μας πιάσανε μαλάκες, κ όλα αυτά για τις παλιογαλότσες, ε μη βρίζεις τα κορίτσια δε φταίγανε σε τίποτα, όχι δε φταίγανε.
Βέβαια μετά τα από μιάμιση ώρα και δηλώσεις του M, Σ και Π του στυλ «μαλάκα στο Manhattan να μας σερβίρανε cocktail στον 100ο όροφο τόσο δε θα πληρώναμε» ρωτήσαμε τον τύπο στο ξενοδοχείο πόσο κοστίζουν 5 σφηνάκια στη Βουδαπέστη, ο οποίος όταν πληροφορήθηκε το ποσό ακολούθησε τις αποχρώσεις του Σ.
Υποκλίνομαι. Τους δώσαμε στο χέρι τα λεφτά που μας κλέβανε και το καταλάβαμε και 3 ώρες μετά.

Το post το αφιερώνω στα 50 χρόνια ΕΕ. Να γίνουν 450 βρε!
(to be continued... χεχε)

Thursday, March 22, 2007

Ρουφιανεύω άρα υπάρχω

Λοιπόν δύο τεινά συμβαίνουν.
Είτε είμαι παντελώς αφελής είτε μόλις προσγειώθηκα απ' τον πλανήτη Spectrum και δε ξέρω σε τι τόπο βρέθηκα. Διαλέγω το δεύτερο ως πιο πιθανό.
Δε μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το πως πάντα χάνω τα καλύτερα στη δουλειά!
Ξέρετε, αυτά τα λογάκια τα όμορφα που οι αγαπημένοι σου συναδελφοι μέσα στην άπειρη αγάπη και φιλεσπλαχνεία τους ψιθυρίζουν για σένα, πίσω απ' τη πλάτη σου (ε μη τα μαθαίνεις κιόλα για σένα βρε, θα σου πούμε τη περίληψη της ζωής σου μετά βρε κουτό)
Βέβαια τώρα τα βρήκα τα χαμένα, σήκωσα και το μεσσαίο μου δάκτυλο και πάει και η δουλειά.
Βέβαια πρέπει να βρω καινουργια τώρα γαμώτο, αλλιώς θα πρέπει να βρω εκείνη τη σκονισμένη κιθάρα (που της λείπουν και κανά δυό χορδές αν δε σφάλλω) και να με βρείτε κάπου στην Ερμού να τραγουδάω....
"Άτριχε μου πίθηκε αχανής είναι η μπαμπεσιά σου..."

Saturday, March 17, 2007

Ξέρω που έβοσκες πέρσι το Πάσχα!

Πριν την Ανάσταση


«Σήμερα με αφήσανε για τρίτη φορά να βγω στο λιβάδι να βοσκήσω! Από τα Χριστούγεννα και μετά έχω πάρει 9 κιλά, ολόκληρο αντράκι έχω γίνει! Έχει έναν υπέροχο ήλιο, και το γρασίδι σήμερα μου φαίνεται τρομερά πράσινο! Βέβαια έχει ακόμα ψυχρούλα, αλλά βέβαια τι με νοιάζει, με αυτή την υπέροχη λευκή μου γούνα, και στη Ρωσία να είχα γεννηθεί δε θα τρόμαζα. Δεν με ονομάζουν βλέπετε τυχαία Ασπροπούπουλη.»

- Ρε συ Μήτσο, έλα να δεις ρε συ τον Ασπροπούπουλη, έχει γίνει σα προϊστορικό κτήνος, αν δε τον σφάξουμε φέτος θα μας γαμήσει όλο το γρασίδι!

«Αμάν άκουσα καλά? Γι’ αυτό η κα Σούλα έπλενε το λευκό τραπεζομάντιλο σήμερα? Κάτσε ρε γαμώτο, πόσες μέρες έχουν περάσει απ’ τους χαρταετούς? Χμμμ ναι έχουν δίκιο, 34 μέρες! Αμάν! Τι μαλάκας ήμουν και χαιρόμουν με το τραπεζομάντιλο, που να φανταστώ ότι θα είμαι εγώ σε μια εβδομάδα σερβιρισμένος πάνω του?

Και δεν το αντέχω το αίμα γαμώτο (πόσο μάλλον όταν είναι το δικό μου το αίμα).

Α ρε Ασπροπούπουλη, 90 εκατοστά παλικάρι τι σου μέλλει να πάθεις!

- Μαμά, δηλαδή η μοίρα μας είναι να μας σφάξουν και να μας χώσουν μια σούβλα στον…..

- Σουτ! Μη το πεις! Και που θες να ξέρω εγώ, παπάς είναι?

- Κάτσε ρε μάνα, αν σε ρώταγα δηλαδή τι ώρα είναι θα μου έλεγες, δε ξέρω δε δουλεύω στο 141?

- Άκου να σου πω, άσε τις εξυπνάδες και τράβα να βοσκήσεις λίγο ακόμα

- Όχι άλλον ρε μάνα έχω σκάσει, απ’ τα Χριστούγεννα που κοροϊδεύαμε εκείνη τη γαλοπούλα έχω πάρει 9 κιλά, μέχρι και εκείνο το δίποδο το είπε, ότι τους έχω γαμησει όλο το γρασίδι!

- Πάω να πέσω στο κρεβάτι Ασπροπούπουλη, Μεγάλη Δευτέρα σήμερα, ποτέ δε συμπαθούσα τις Δευτέρες με ξέρεις.

- Ρε μάνα σου μιλάω! Θα χάσεις τον γιόκα σου το παλικάρι σου!

- Να σου πω την αλήθεια δεν είσαι δικός μου, σιγά μην έκανα τέτοιον μαλάκα, τυχαία σε βρήκαμε στο λιβάδι, μικρό ήσουνα, σε λυπήθηκε ο «πατέρας» σου, Θεός σχωρέστον, και σε υιοθετήσαμε.

- Μπράβο ρε μάνα, ωραία λόγια για ένα μελλοθάνατο προβατάκι! Αίσχος! Προδοσία! Απάτη!

Φεύγω τσαντισμένος, η γιαγιά είχε πει ότι ο Θυμός δε κάνει καλό στο κρέας, θα με κάνει σκληρό και αμάσητο! Χε χε, σα τον Θείο τον Γιώργη τον Τσαντίλα με τ' όνομα, που λέγεται ότι πρόπερσι, για να τον φάνε χάσανε 3 σφραγίσματα τα δίποδα! Γεια σου ρε Γιώργη λεβεντιά. Αν όχι προτομή, πάντως έναν πίνακα με τη φάτσα σου πρέπει να τον αναρτήσουν στα απανταχού θυσιασμένα αδέρφια στο όνομα του Πάσχα!"

Μετά την Ανάσταση

- Ρε Σούλα, σα πολύ δε φάγαμε πάλι, μιλάμε νιώθω σα το θωρηκτό Ποτέμκιν!

- Μα Μήτσο μου, καμάρι μου, σου είπα σταμάτα πριν 3 ώρες κ εσύ δεν άκουγες απ’ τον θόρυβο που έκανε η μασέλα σου.

- Ρε Σούλα αυτό το αρνί φέτος μου έμοιαζε πολύ τρυφερό, γιατί μας βγήκε τόσο σκληρό, παραλίγο να μου ξεκολλήσουν όλα τα δόντια

- Ας τα πολλά τα λόγια και τράβα για ύπνο γιατί βλέπω τη κακομοίρα τη καρέκλα και τη λυπάμαι….

..........................................................................................................................................................................

Να ευχαριστήσω θερμά τη Deadend Mind , για τη τιμή που μου έκανε να γράψω μια ιστορια με τις λέξεις αιμα, πίνακας, τραπεζομάντιλο, προδοσία και κρεβάτι!

Sunday, March 11, 2007

Top 7 απ' την ανάποδη

Εδεχθην κ εγώ την ευγενική πρόσκληση της Crucilla για να γράψω 7 αγαπημένες ταινίες. Μόνο που δυσκολεύτηκα πολύ. Τι να πρωτοδιαλέξεις τώρα? Άσε που είμαι σίγουρος ότι με το που έβγαζα το post θα το μετάνιωνα ακαριαία, θα το κατέβαζα και θα έβαζα άλλες 7 και αυτό θα συνεχίζονταν για μέρες. Έτσι απόφάσισα μια εναλλακτική προσέγγιση....
Αποφάσισα να γράψω τις 7 χειρότερες ταινίες όλων των εποχών που είναι και all time classic και δύσκολα κάποια μπορεί να τις μετακινήσει απ' τη λίστα!
Ξεκινάμε λοιπόν το γιαούρτομα στους.....

1. The Blair Witch Project (1999)

Η κορυφή της ανήκει. Οι 2 πιο δυστυχισμένες ώρες που έχω περάσει σε κινηματογράφο! Μιλάμε ακόμα γελάω που νόμιζα ότι θα μου άρεσε κιόλας. Πρώτο και τελευταίο θρίλερ που θα προτιμούσα να είμαι ο πρωταγωνιστής χαμένος στο δάσος με μια στριμμένη μάγισσα να με κυνηγάει παρά θεατής στον κινηματογράφο και να με βλέπω από εκεί. Στη φωτογραφία ο Mogwai....παρακολουθεί την εν λόγω ταινία.

Καλύτερη στιγμή : Οι τίτλοι τέλους.
Χειρότερη στιγμή: Το κινητό που χτύπησε στη μέση της ταινίας και με ξύπνησε.
Ισοδύναμο με : Τίποτα.

2. The Passion of Christ (2004)

Η κορυφαία στιγμή του αξιαγάπητου Mel. Λέγεται ότι τα ποσά που δαπανήθηκαν σε λίτρα ketchup ισοδυναμούν με το ΑΕΠ αφρικανικού κράτους. Και ευρωπαικού εδω που τα λέμε δεν θα ήταν παράλογο. Πήγα να δω κ εγώ τα πάθη του Θεανθρώπου και πέρασα τα πάθη του ημιθεατή. Γιατί τη μισή ταινία ήμουν βουλιαγμένος στο κάθισμα μη με πάρει καμιά ξόφαλτση βουρδουλιά και μείνω 6 μήνες ΚΑΤ. Οι ρωμαίοι δικαιούνται χαλαρά το Splatter Bonus της δεκαετίας! Ο Rocky με πρόσωπο κιμά σε version romain....

Καλύτερη στιγμή : Το κοράκι που λιγουρεύεται το μάτι (το αριστερό που μισοβλέπει ακόμα) του έρημου ληστή πάνω στον Σταυρό.
Χειρότερη στιγμή : Μπλάαααατς! (Τσεφάλι? στου χαντάτσι)
Ισοδύναμο με : Κρεαταγορά 5 το πρωί πριν την έφοδο της Νομαρχίας και του Star.

3. Wings of Desire (1987)

Η καλύτερη στιγμή του Wim Wenders. Υπαρκαιρική ανασκόπηση μιας περιμετρικά κατοπτρικής αναπαράστασης της μεταπολεμικής Γερμανίας μέσα απ' τα μάτια ενός αγγέλου, που συμβολοποιεί το κοινωνικό προτσές και διαθλά τον υπαρξισμό της μετουσίωσης μιας ευτελούς πραγματικότητος που πάλλεται άσεμνα μεταξύ θανάτου και αναγέννησης με τρόπο που μόνο ο Wenders μπορεί να ανιπαριστά (και να καταλαβαίνει επίσης).

Καλύτερη στιγμή : Η ερμηνεία του Bruno Ganz. Εντάξει είναι Θεός. Respect Bruno.
Χειρότερη στιγμή : Το Bungee jumping στο οποίο συχνά πυκνά επιδίδονται οι άγγελοι.
Ισοδύναμο με : Άστεγός στο Βερολίνο του 50 Γενάρη μήνα


4. Μέγας Αλέξανδρος (1980)

Είπα να μη συμπεριλάβω ελληνικές ταινίες μιας και θα μονοπωλούσαν τη λίστα, αλλά ο Αγγελόπουλος έχει επάξια κερδίσει μια θέση στον Ευρωπαικό κινηματογράφο, άρα και μια θέση στη λίστα μου. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι επιστήμονες με τον χρόνο και τη θεωρία της σχετικότητας τα κατάφερε ο Αγγελόπουλος με κίνηση ΜΑΤ. Μας εξήγησε πως ένα δίωρο μπορεί να φανεί και αιώνας αν το θέλει ο καλλιτέχνης.

Καλύτερη στιγμή : Η αναπόληση της σκοπιάς στο στρατό και που νόμιζα ότι ήταν και βαρετή τρομάρα μου. Δεν ήξερα δε ρώταγα?
Χειρότερη στιγμή : Το κορυφαίο εκείνο λευκό άλογο που κάνει χρονομετρημένα 15 λεπτά να φτάσει κοντά στη κάμερα μόνο και μόνο για...να κάνει στροφή και να ξαναφύγει.... (Καφε και γρήγορα δε θα το τελειώσω το post μου ποτέ)
Ισοδύναμο με : το να κοιτάς ένα σταματημένο ρολόι σ έναν άσπρο τοιχο ενός έρημου δωματίου. Πλάκα κάνω που είναι και ισοδύναμο, προτιμώ το ρολόι!

5. Lost Highway (1997)


Εδώ γελάμε για να μη κλάψουμε. Ρε David τι πίνεις και δε μας δίνεις? Απορώ αν τα θέλει και τα γυρναει ή απλά δε συμπαθεί τον τύπο που κάνει το μοντάζ και θέλει να τον μπερδεύει.?Ούτε αρχή ούτε μέση ούτε τέλος....

Καλύτερη στιγμή : Η στιγμή που θυμήθηκα πως ο σκηνοθέτης είναι ίδιος που γύρισε και το Twin Peaks. Respect επίσης.
Χειρότερη στιγμή : Εκεί που μπαίνει εκείνος ο πως-τον-λένε μωρέ και λέει στον άλλον που δεν είναι ο ίδιος με τον προηγούμενο ότι με τον εκείνον που έμοιαζε έτσι και....
Ισοδύναμο με : Εφιάλτη μετά τη κατανάλωση Χ ποσότητος χημικών ουσίων και vodka.


6. Waterworld (1995)

Καλά αυτή λέω να μη τη γιαουρτόσω και πολύ γιατί το έκανε το κοινό εδώ και καμιά δεκαετία! Τρελή αποτυχία. Απορώ γιατί? Απλά έπρεπε να ενημερώνουν τον κόσμο να πέρνει και τις ντραμαμίνες του μαζί και καμιά δυο σακούλες καλού κακού δε ξέρεις ποτέ. Μιλάμε στη κυριολέξία....τι ήθελε να πει ο ποιητής? Και καλά το τι ήθελε, μήπως το πε κιολας και κανεις δε το κατάλαβε?

Καλύτερη στιγμή : Land Ahoi!!
Χειρότερη στιγμή : Εμένα δε μου το βγάζετε απ' το μυαλό ότι η γυμνή κοπέλα που εμφανίζεται είναι άλλη ηθοποιός απ' την υποτιθέμενη γυμνή!
Ισοδύναμο με : Πειραιάς-Ραφήνα-Ικαρία-Σάμος με 10 μποφόρ.

7. Caligula (1979)

Να βάλουμε και μια με ιστορικό βάθος να κλείσει η 7άδα. Και μιλάμε για βάθος εδώ ετσι όχι ότι κ ότι. Εξαιρετικά δομημένη και πραγματικά παιδαγωγική. Μην σας μπερδέψει το πραγματικά εξαιρετικό Cast εδώ μιλάμε για σκληρό πορνό με μια δόση από σεξ λίγη τσόντα και...και....αυτά. Μπορέι να μη μάθαμε ιστορία αλλά το πως το κάνουν οι ρωμαίοι το εμπεδώσαμε. Ο Παλούκι Λουκ στην αρχαία Ρώμη..έμπαινε Γιούτσο!

Καλύτερη στιγμή : Θα το έλεγα αλλά θα με λογοκρίνει το Ανώτατο Συμβούλιο Blogoσφαιρας.
Χειρότερη στιγμή : Η αποκαρδιωτική εμφάνιση του Peter O Toole που μόνο σκιά του καλού του εαυτοείναι εδώ. Ούτε τι ρόλο έπαιζε δε θυμάμαι.
Ισοδύναμο με : Πως είναι το "Τι σου κάνω μάνα μου?" στα λατινικά?

Friday, March 9, 2007

Wishlist...

Απλή Σπονδή στον Άσπονδο χρόνο....

I wish I was a neutron bomb, for once I could go off
I wish I was a sacrifice but somehow still lived on
I wish I was a sentimental ornament you hung on
The christmas tree, I wish I was the star that went on top
I wish I was the evidence, I wish I was the grounds
For 50 million hands upraised and open toward the sky

I wish I was a sailor with someone who waited for me
I wish I was as fortunate, as fortunate as me
I wish I was a messenger and all the news was good
I wish I was the full moon shining off a camaros hood

I wish I was an alien at home behind the sun
I wish I was the souvenir you kept your house key on
I wish I was the pedal brake that you depended on
I wish I was the verb to trust and never let you down

I wish I was a radio song, the one that you turned up
I wish...

Pearl Jam

Friday, March 2, 2007

Fucking, Austria

Οχι σωστά έβαλα το κόμμα.

Δεν έχω τίποτα με την Αυστρία άλλωστε.
Δε μπορώ όμως να μη παραδεχτώ ότι έχουν τρομερή έμπνευση στα ονόματα των χωριών τους.
Ναι το Fucking είναι χωριουδάκι κοντά στο Salzbrurg, οι κάτοικοι του οποίου μαστίζονται από αγγλόφωνους τουρίστες που...κλέβουν τις πινακίδες!

Ούτε μπορώ να φανταστώ τα συνθήματα που θα λένε οι φίλαθλοι της ντόπιας ποδοσφαιρικής ομάδας στο γήπεδο (και τι θα απαντάνε οι αντίπαλοι).
Ή το πως θα βλέπει ο μπάτσος στο αεροδρόμιο τον τόπο γέννησης στο διαβατήριο χωρίς να το θεωρήσει πλαστό!

ps. Στη φωτογραφία γράφει από κάτω "Παρακαλώ όχι τόσο γρήγορα", προφανώς απευθυνόμενη στους οδηγούς, αλλά με τη τοποθεσία από πάνω....βγάζει πολύ γέλιο!

http://en.wikipedia.org/wiki/Fucking_austria