Wednesday, July 25, 2007

Live your Mythos in Lettonia

Όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό, μ’ αρέσει να χαζεύω τις διαφημιστικές αφίσες. Θεωρώ ότι είναι ένα καλό δείγμα του πως ένας λαός σκέφτεται.
Εξηγούμαι.
Πας στη Γερμανία Ιούλιο μήνα, συννεφιά βροχή και κρύο, και βλέπεις παντού διαφημίσεις εξωτικών προορισμών ή μεσογειακών νησιών, ήλιος, θάλασσα κρασί , αγόρια κτλ. Ωραία λες, καλά παιδιά οι Γερμανοί αλλά πρέπει να πήζουν με τον κωλόκαιρό τους.
Στην Αγγλία διαφημίζουν αντιστοίχως τσαγιέρες.
Μετά σκέφτομαι, στην Ελλάδα τι μας διαφημίζουν? Αν ήμουν τουρίστας στην Αθήνα ποιες πληροφορίες θα έπαιρνα για τους Έλληνες, που μάλλον ούτε οι ίδιοι το καταλαβαίνουμε? Θυμάμαι μια που διαφήμιζε εσώρουχα κ έλεγε «Καν’ τον να έρχεται σπίτι νωρίς», μάλιστα λέει ο τουρίστας, οι Έλληνες κάνουν υπερωρίες και οι γυναίκες τους ψάχνουν τρόπους να τους γυρίσουν απ’ το γραφείο στο σπίτι. Η Ζούμπουλία σε μια άλλη (απ’ όσες έχει κάνει) διαφήμιζε ρούχα «για παχουλές». Μάλιστα λέει ο τουρίστας, οι ελληνίδες ίσως έχουν τα κιλάκια τους (μεσογειακή δίαιτα γαρ). Και το ξυραφάκι καλά τα πάει διαφημιστικώς, μιας κ από τριχοφυΐα καλά τα πάμε (Πόντιος – Γαλακτέμπορας 1-2).
Εχτές όμως είδα την πιο απίστευτη διαφήμιση στο αεροδρόμιο. Μια μεγάλη γιγαντοαφίσα κάποιας αεροπορικής που προέτρεπε του οδηγούς να πάνε με λίγα χρήματα στη….Ρίγα της Λετονίας!
Και έλεγε από κάτω… «Αναζητήστε λίγη δροσιά μόνο με 100 €».
Αν ήμουν τουρίστας…τι θα σκεφτόμουν για τους περήφανους για τις καιρικές συνθήκες της χώρας τους Έλληνες?
Μάλλον, ότι πήξαμε στη ζέστη και μας στέλνουν στις Βαλτικές χώρες!
Φαντάζεστε σε 10 χρόνια χιλιάδες έλληνες να κατακλύζουν τις…τις πλατείες της βορείου Ευρώπης αναζητώντας λίγη δροσιά και οι ντόπιοι να μας κοροϊδεύουν κιόλας?

«Αχ μωρέ οι κακόμοιροι οι Έλληνες, έχουν πήξει όλο το χρόνο στη ζέστη και στον ήλιο και έρχονται εδώ να βρουν κανά συννεφάκι και να δροσιστούν λιγάκι».

(Μόνο που εκεί, ούτε σανδάλι με άσπρη κάλτσα δε θα μπορούμε να φοράμε...)

ΥΓ. και να είμαι ειλικρινής, δε θα με χάλαγε καθόλου λίγη Βαλτική σήμερα

Wednesday, July 18, 2007

Κάνε τον μαλάκα

Αφού ακούω τώρα τελευταία όλο για εξετάσεις και αποτελέσματα, θυμήθηκα κάποιες μικρές εμπειρίες από προφορικές εξετάσεις που είχα στη σταδιοδρομία μου.

First Failure

Η πρώτη φορά που χρειάστηκε να δώσω εξετάσεις προφορικά, αφορούσε ίσως το πιο δύσκολο μάθημα στη σχολή. Ο καθηγητής ήταν σωστός φόβος και τρόμος. Με έναν θαρραλέο συμφοιτητή ορμήσαμε στο γραφείο του. Καθίσαμε.
Γεία σας, του λέμε με μια φωνή
Γεία σας μας λέει αυτός.
(μας κάνει τη πρώτη ερώτηση, κοιταζόμαστε, σιωπή…)
Γεία σας μας ξαναλέει.
Γειά σας, του λέμε
Φεύγουμε με την υποψία ότι είχαμε κοπεί.

Second Failure

Η υποψία επιβεβαιώθηκε και ένα εξάμηνο μετά βρίσκομαι και πάλι στη δυσάρεστη θέση να δώσω προφορικά το προαναφερθέν μάθημα.
Μπαίνω με τσαμπουκά, διαβασμένος γαρ. Μαζί μου και ο προαναφερθείς συμφοιτητής.
Γειά σας, του λέμε με μια φωνή
Γειά σας, μας λέει αυτός, χωρίς σημάδια αναγνώρισης του προσώπου μας.
Γυρνάει σ’ εμένα και κάνει τη πρώτη ερώτηση.
Κοιτάζω τον συμφοιτητή, κοιτάζω τον καθηγητή, ξανακοιτάζω τον συμφοιτητή, ξανακοιτάζω τον καθηγητή, σιωπή…
Ρε παλικάρι μου λέει, μπορείς να κλείσεις τη πόρτα?
Φυσικά λέω εγώ με περίσσια ευγένεια.
Την κλείνω.
Δε κατάλαβες μου λέει, εσύ να μείνεις απ’ την άλλη πλευρά της πόρτας.
Έφυγα με την υποψία ότι είχα κοπεί.

Third Failure

Δίνω προφορικά σ’ ολόκληρο αμφιθέατρο. Οι δονήσεις του άγχους μου σείουν την αίθουσα. Ένας φίλος επικοινωνιολόγος μου έχει συστήσει να λέω την λέξη «όντως» στην αρχή της πρότασης/απάντησης μου, έτσι ώστε να δίνω έμφαση και να τραβάω τη προσοχή, καθώς και να συντάσσω τις σκέψεις μου εν τω μεταξύ. Μια χαρά.
Μου κάνει τη πρώτη ερώτηση.
Λυπάμαι δε γνωρίζω, λέω.
Έρχεται η δεύτερη.
Το σκέφτομαι αλλά ούτε αυτό μπορώ ν’ απαντήσω.
Ακολουθεί και η τρίτη, η τελευταία. Της ντροπής.
Όντως, λέω επιτέλους με βαθιά φωνή, όντως κύριε καθηγητά! ούτε και αυτό το ξέρω!
Κόπηκα.

First Success (ε του πούστη)

Δίνω προφορικά εξετάσεις γαλλικών.
Μπαίνω μέσα με τη βεβαιότητα ότι χαράμισα ένα απόγευμα. Μετά τα τυπικά πως λέγεσαι που μένεις πόσο ετών κτλ (τα οποία τα είχα αποστηθίσει ούτως ή άλλως) σκάει το θέμα μας. «Τι μέσα μεταφοράς χρησιμοποιείτε στην Αθήνα»
Ε, λέω με ύφος αυτάρεσκο,
Voiture, bien sur, voiture (αυτοκίνητο φυσικά)
Pourquoi?
Ε μα, Voiture, voiture
Pourquoi? voiture???
Parce que…Renault.
Πέρασα.

Ηθικό δίδαγμα : Όταν βρίσκεστε σε δύσκολη θέση κάντε τον μαλάκα, πάντα πιάνει.

Sunday, July 15, 2007

Η τελευταία παρτίδα

Αλήθεια, πριν από πόσα χρόνια καθίσαμε σ’ αυτό το τραπέζι και αρχίσαμε τη τελευταία παρτίδα?

Έξω η μεγαλούπολη, οι σταθμοί γεμάτοι καπνούς, οι μετανάστες κλαίνε

Οι πυροσβεστικές αντλίες είναι η κραυγή του μίσους που ανάβει τις μεγάλες πυρκαγιές

Οι δρόμοι ανάστατοι σα τις σκέψεις ενός μανιακού, τα παράθυρα ανοικτά σα παγίδες

Και στην οδό Αγίας Θηρεσίας στέκει μια γερασμένη πόρνη με τα φουστάνια της σηκωμένα ψηλά, δείχνοντας τη θλίψη της δημιουργίας

Τα φανάρια θαμπά διηγούνται ιστορίες τρόμου που οι μεθυσμένοι προσπαθούν να σκεπάσουν με βαριά τραγούδια

Είμαστε αιχμάλωτοι μιας αλήθειας που χάθηκε κάπου εκεί στα παιδικά μας χρόνια

Και ζήσαμε το απέραντο σε μικρές σκοτεινές κάμαρες και το τίποτα στις μεγάλες σελίδες των βιβλίων της ιστορίας

Τι λες? Δε κάνουμε μια παρτίδα ακόμα? Ο Κόσμος είναι μια περίπτωση εντελώς προσωπική.

(Στο βάθος ο Θεός έμοιαζε τόσο μόνος...)

Thursday, July 5, 2007

The Wonder Post

Εδω θα βρείτε τις επιλογές για τα 7 Νεα Θαυματα του κοσμου, και ακολουθει η λιστα με το τι θα ψηφισετε. Δε δέχομαι αντιρρήσεις ε?

Ακρόπολη Αθηνών (Ελλάδα)

Γιατί:
Είναι το σημαντικότερο μνημείο της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Είναι το μόνο πράγμα στην Αθήνα που μπορείς να θαυμάσεις
Χτίστηκε από τους αρχαίους ημών (λέμε τώρα) προγόνους
Η Αθήνα από κει πάνω φαίνεται πραγματικά υπέροχη

Machu Picchu (Περού)

Γιατί :
Στις φωτογραφίες μένεις με το στόμα ανοικτό
Μας θυμίζει τι καλοί ήταν οι Ευρωπαίοι με τους Ίνκας
Βρίσκεται στου διαόλου τη μάνα κ άντε να πας εκεί
Έχει το πιο αστείο όνομα για Wonder

Stonehenge (Ηνωμένο Βασίλειο)

Γιατί
Κανείς δε ξέρει γιατί
Φανταστείτε μούχλα που έχει φάει το κακόμοιρο τόσα χρόνια στην αγγλική επαρχία
Μας θυμίζει ότι και οι Ούγκα Ούγκα μπορούν να φτιάξουν αυτοκρατορία κάποια στιγμή
Έχει πλάκα

The Roman Colosseum (Ιταλία)

Γιατί
Το Άρτος και Θεάματα ζει και βασιλεύει
Γιατί γουστάρω ρωμαϊκή κουλτούρα (χεχε)
Γιατί βρίσκεται στην πιο ωραία πόλη του κόσμου
Γιατί το κοινό ήταν παγκοσμίως γνωστό για τα φιλοζωικά του αισθήματα

Neuschwanstein Castle (Γερμανία)

Γιατί
Για να το πεις πρέπει να στραμπουλίξεις τη γλώσσα σου
Η Xιονάτη ζει και βασιλεύει
Γιατί το Αλπικό τοπίο σκοτώνει
Γιατί τον βασιλιά που το εμπνεύστηκε το πνίξανε στη λίμνη

Timbuktu (Μάλι)

Γιατί
Πρέπει κάποια στιγμή να παίξουμε και την Αφρική εμείς οι πολιτισμένοι
Μου αρέσει τ’ όνομα του
Για να πας πρέπει να σε τρελάνουν στις ενέσεις
Γιατί πρέπει να διαλέξω 7, κ εγώ θέλω αυτό!

Το Άγαλμα της Ελευθερίας (Η.Π.Α)

Γιατί:
Το βλέπει κανείς σ’ όλες τις ταινίες
Πρέπει να έχει τρομερή θέα από κάτω προς τα πάνω
Μας θυμίζει πόσο απέχει το σύμβολο απ’ τη πραγματικότητα
Ξεχάστε τα παραπάνω, θα το ψήφιζα βασικά για πλάκα

Monday, July 2, 2007

Inner Chaos

Έχετε ακούσει φαντάζομαι για κάτι πολύ μικρά σωματίδια που ονομάζονται ηλεκτρόνια. Είναι υποτίθεται αυτά που περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα των ατόμων (δεν εννοώ τους ανθρώπους, εννοώ αυτά τα απειροελάχιστα σωματίδια από τα οποία σχηματίζονται τα μόρια, από τα οποία γίνεται η ύλη και πάει λέγοντας...).
Με εξαιρετική απλότητα απλά αναφέρω ότι αυτά τα ηλεκτρόνια είναι πάρα πολύ μικρά και έχουν αυτό που ονομάζουμε αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο (κοινώς «τα ετερώνυμα έλκονται»). Περιστρέφονται πάρα πολύ γρήγορα γύρω από τον πυρήνα του ατόμου και είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία όλων των σωμάτων που υπάρχουν στη φύση.

Βρήκαν λοιπόν λέει πρόσφατα με τα υπερσύγχρονα μηχανήματα που διαθέτουμε πλέον ότι αυτό το σωματίδιο αυτό δεν είναι ακριβώς σωματίδιο... είναι λέει κάτι μεταξύ σωματιδίου και ακτινοβολίας. Με απλά λόγια αυτό το πράγμα είναι κάτι άυλο που απλά ο τρόπος που αλληλεπιδρά με τα γύρω πραγματάκια του το κάνουν να συμπεριφέρεται σαν σωματίδιο. Στην πράξη όμως δεν είναι παρά μια συσσωρευμένη ενέργεια που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον....

Πάμε τώρα στο ζουμί. Όλα τα πράγματα αποτελούνται από άτομα... Εμείς, το χώμα τα δέντρα, ο Πρετεντέρης κοκ... Τα άτομα αποτελούνται από ηλεκτρόνια (έχουν και τον πυρήνα αλλά πιστέψτε με για τα ηλεκτρόνια γίνεται ο πανζουρλισμός.... είναι σαν να ανοίγει συναυλία των Pink Floyd η Αρβανιτάκη). Και επειδή οι επιστήμονες δεν εκτιμούν την τέχνη, άρα παρακάπτουν την Αρβανιτάκη, επιμένω πως το don’t-know-what-i-am ηλεκτρόνιο τραβάει όλα τα βλέμματα. Καταλήγουμε λοιπόν στην εξής αλληλουχία. Είμαστε άνθρωποι.... νομίζω... όταν κάποιος μας πιέσει τη μύτη πονάμε....(τώρα θα πείτε αυτό που κολλάει.... πιστέψτε με σε λίγο θα κολλήσει), αποτελούμαστε από ύλη, άρα από άτομα άρα έχουμε κάτι αμέτρητα εκατομμύρια (βασικά η λέξη εκατομμύρια είναι πολύ λίγη, αλλά μιας και στην Ελλάδα το εκατομμύριο είναι κάτι σπάνιο καταλαβαίνετε την έμφαση...) ηλεκτρόνια.... Καλά ως εδώ. Τελικά όμως το ηλεκτρόνιο δεν είναι ύλη, είναι άυλο... Είναι συσσωρευμένη ενέργεια.... Άρα λοιπόν τι είμαστε... Ένα μεγάλο μάτσο ενέργεια....

Ναι ρε βλάκα θα μου πείτε τώρα.... και όταν σου τσιμπάω τη μύτη (είδατε που κόλλησε) γιατί πονάς;... γιατί πολύ απλά η ενέργειά σου αλληλεπιδρά με τη δικιά μου και το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης είναι να υπάρχει μετατόπιση ενέργειας από εσένα σε εμένα (εσύ με χτυπάς, εσύ κουράζεσαι, εγώ απλά τις τρώω)... αυτή η έξτρα ενέργεια επειδή ουσιαστικά είναι περιττή στον εαυτό μου μεταφράζεται σαν πόνος για να κρατάμε τις ισορροπίες....

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω...

ΥΓ. Καθ' ότι άσχετος με τη φυσική, να ευχαριστήσω το φιλαράκι μου και τις ατελείωτες ώρες παπαρολογίας μετά ρακόμελου που περναμε σχεδιάζοντας το σύμπαν μας.