Thursday, December 27, 2007

Ο μικρός τυμπανιστής (και άλλες ιστορίες εορταστικού μίσους)

Όχι που νομίζατε ότι δεν θα έθαβα χρονιάρες μέρες....

Άσβεστο μίσος Ι

Ο μικρός τυμπανιστής. Από μικρός τον μισούσα θανάσιμα. Κάτι θα μου είχε κάνει δε μπορεί, και έτσι κάθε φορά που άκουγα τη μελωδία μ’ έπιανε πονοκέφαλος. Τρελός πονοκέφαλος μάλιστα. Αν τον είχα μπροστά μου θα του έφερνα τα τύμπανα κολάρο να δει σφοντύλι όχι ένα αλλά καμιά κατοστάρια αστέρια της Βηθλεέμ.

Άσβεστο μίσος ΙΙ

Οι κουραμπιέδες. Εκτός απ’ το γελοίο τους όνομα, μου την δίνει τρελά η κουβέρτα από ζάχαρη άχνη. Την μισώ. Διασκεδάζω όμως να φτερνίζομαι προς τη πιατέλα. Ίσως να φταίει και η τραυματική εμπειρία της γιαγιάς, που κάθε χρόνο φτιάχνει κουραμπιέδες και είναι και απίστευτα περήφανη πόσο τους πέτυχε, αλλά το αποτέλεσμα είναι συνήθως ένας μικρός και άσπρος όγκος από τσιμέντο σερβιρισμένος για κουραμπιές. Είχα σπάσει και δόντι στη προσπάθεια μου να τους φάω (μη τη πληγώσω κιόλας), και η μόνη διέξοδος να τους παπαριάζω στον καφέ, μπας και.

Άσβεστο μίσος ΙΙΙ

Η γαλοπούλα. Πρόκειται όχι μόνο για το πιο καθυστερημένο ζώο αλλά και το πιο άσχημο. Αρνούμαι πεισματικά να κάτσω στο ίδιο τραπέζι με αυτό το λάθος της φύσης. Εύχομαι να μπει γρήγορα στη λίστα με τα υπό άμεση εξαφάνιση ζώα μπας κ ησυχάσουμε. Δε σας κρύβω πάντως ότι όταν τη βλέπω ανάσκελα, ψημένη, με τα πόδια ορθάνοιχτα, με δυο μαχαίρες μπηγμένες και την πλούσια γέμιση από κάστανο, κάτι ενδόμυχα ευχαριστεί τις σαδιστικές μου τάσεις.

Άσβεστο μίσος IV

Το και – καλά πολύτιμο φλουρί της βασιλόπιτας που και – καλά φέρνει τύχη στον ευρόντα. Το οποίο είναι ένα τσίγκινο δίφραγκο που όλοι με το που σερβίρεται αφράτη αφράτη και ανυποψίαστη η πιτούλα, πέφτουμε πάνω της σα γότθοι στη ρώμη και την μαδάμε, μέχρι που καταντάει ένα μη φαγώσιμο συνονθύλευμα που ίσως και να ήταν νόστιμο αν δε προτιμούσαμε τον τσίγκο.

Τα λεμε του χρόνου παίδες! Καλά να περάσετε!

Monday, December 10, 2007

Αράζω, άρα ζω

Τελικά το πιο δύσκολο πράγμα τη σύγχρονη εποχή είναι να μη κάνεις τίποτα. Ακόμα και όταν μας δίνεται η ευκαιρία ν’ αράξουμε, φρικάρουμε με την ιδέα, μιας κ όλες τις μέρες τρέχουμε πανικόβλητοι απ’ τις 7 το πρωί μέχρι να κοιμηθούμε. Τώρα τελευταία εγώ τρέχω και στον ύπνο μου. Ιδού λοιπόν ένα πρόχειρο εγχειρίδιο απραξίας, πώς να μην κάνετε τίποτα και να σας αρέσει κιόλας.

- Προγραμματίστε σωστά
Τίποτα πιο σημαντικό από σωστό σχεδιασμό. Ορίστε το χρονικό διάστημα που θα τεμπελιάσετε (μέρα, βδομάδα, μήνα , έτος, δεκαετία – όχι παραπάνω). Ανεξαρτήτου διαρκείας αράγματος, ο σχεδιασμός θα σας βοηθήσει να ακυρώσετε όλα σας τα ραντεβού, να μην πείτε ένα τυχαίο «ναι μωρέ» όταν ερωτηθείτε «Πάμε Αρβανιτάκη την Παρασκευή να πονοκεφαλιάσουμε?», αλλά και να μη ξεμείνετε από τρόφιμα και πρέπει να διακόψετε την απραγία να τρέχετε στα μαγαζιά.

-Ενημερώστε…
…τους πάντες, ότι το ανωτέρω χρονικό διάστημα θα είστε πηγμένοι . Φτιάξτε λίστα με το τι θα είχατε να κάνατε υπό ΚΣ και παραφουσκώστε τη (επίσκεψη στον οδοντίατρο, ψώνια, να πάω σ’ έναν γάμο, να δω το ανίψι μου που έχω μια δεκαετία να το επισκεφτώ, με τρέχουν στη δουλειά κτλ). Πείτε σ’ όλους να μη σας ενοχλήσουν εκτός κ αν είναι μεγάλη ανάγκη.

-Επιλέξτε τοποθεσία χαλάρωσης
Διαφορετικοί άνθρωποι χαλαρώνουν διαφορετικά. Άλλοι γουστάρουν δωμάτιο (με ή χωρίς θέα), άλλοι θάλασσα, άλλοι βουνό. Επιλέξτε σωστά και έχετε γεια ραχούλες.

-Κλείστε το κινητό
Και όχι μόνο. Κλείστε τον υπολογιστή, το PDA, βγάλτε το σταθερό απ’ τη πρίζα, το beeper για τον βηματοδότη. Κλείστε ότι καν ντρίν με λίγα λόγια εκτός από…

-Το ξυπνητήρι
Το οποίο πρέπει να κάνει ντριν ακριβώς στο πέρας του διαστήματος ανάπαυλας. Αυτό θα σας καθησυχάσει να μην κοιτάτε το ρολόι κάθε 5 λεπτά να δείτε πόσην ώρα τεμπελιάς σας απομένει.

-Αράξτε
Φτάνουμε στα δύσκολα τώρα. Πρέπει να υπερνικηθεί ο πειρασμός (όχι τηλεόραση, όχι ραδιόφωνο, μη διαβάσετε τίποτα, μην καλέσετε κάποιον, μη τσεκάρετε mails κτλ). Εξαίρεση αποτελεί η επίσκεψη στη τουαλέτα. Είναι απαραίτητο όχι μόνο να αδειάσετε το πρόγραμμα σας από to-do lists, αλλά και το μυαλό σας. Κοινώς το κάνετε Buddhist monk style. Μιμηθείτε τη κατάσταση που πέφτετε στο κρεβάτι γεμάτοι σκέψεις και πιέζετε τον εαυτό σας «Σκάσε να σκέφτεσαι, σε 3 ώρες ξυπνάς». Αν δε τα καταφέρετε, μπορεί να παρασυρθείτε σε ονειροπολήσεις, πράγμα καθόλου κακό, αρκεί να μην το μάθουν οι γονείς σας (Γιάννη, ξύπνα, το παιδί παίρνει ναρκωτικά!).

-Επαναλάβατε
Αλλά μη το ξεφτιλίσετε.

ΥΓ. Αν δεν είστε μόνοι, τότε ακολουθήστε τα ανωτέρω βήματα μαζί με τον/την σύντροφό σας. Κοινώς, μην κάνετε τίποτα μαζί. Αν επιλέξτε να μην κάνετε τίποτα μόνοι σας, ο άλλος μάλλον θα φρικάρει.

ΥΓ2. Αν το να μην κάνετε τίποτα σας προκαλεί άγχος ή ενοχές, να πάτε για ψάρεμα. Θα λέτε τότε «Είμαι πολυάσχολος, ψαρεύω».

ΥΓ3. Μην ξεχνάτε ότι το να μην κάνετε τίποτα σας οδηγεί στο να είστε περισσότερο αποδοτικοί στα επόμενα γεμάτα άγχος διαστήματα (το ξαναγέμισμα της μπαταρίας είναι σημαντικό πράγμα). Άρα, δεν είστε τεμπέληδες, προσπαθείτε να γίνετε πιο παραγωγικοί … στο μέλλον.

ΥΓ4. Αν κουραστείτε να μην κάνετε τίποτα, πηγαίνετε για ύπνο.

Monday, December 3, 2007

Which side are you on, boys?

O μέγας Mogwai κατάφερε και εξασφάλισε για εσάς - σε αποκλειστική διανομή- τη κάτωθι εικόνα. Το ενδιαφέρον στη κινούμενη εικόνα, αν εξαιρέσουμε ότι η κοπελίτσα έχει πολύ ωραίο σωματάκι και χορεύει σα τον Νουρέγιεφ, είναι ότι ο καθένας βλέπει τη μορφή της να γυρνάει είτε με τη φορά του ρολογιού, είτε αντίθετα με τη φορά. Υπάρχουν και κάποιοι που αποφασίζουν κατά βούληση το πως θα γυρίσει ο Νουρέγιεφ, παραγγελιά δηλαδή, γύρνα δεξιά ευλογημένη κτλ. Εδώ, για λεπτομέρειες και περαιτέρω αναλύσεις, έαν και εφ' όσον δε σας καλύπτουν οι δικές μου εξηγήσεις.

Όσοι βλέπουν κίνηση με τη φορά του ρολογιού (χρησιμοποιούν δηλ. το δεξί μέρος του εγκεφάλου τους)

Είναι και γαμώ τα παιδία, τελεία και παύλα, η επιστήμη μίλησε.

Όσοι βλέπουν κίνηση αντίθετη με τη φορά του ρολογιού (αριστερό μέρος)

Είναι (απ' ότι φαίνεται από μια σύντομη στατιστική ανάλυση) όλοι οι υπόλοιποι εκτός από μένα!
Προς τα που γυρνάει το κοριτσάκι είπαμε?

ΥΓ. Όσοι δε ξέρουν προς τα που κινείται η χορεύτρια, απλά δε ξέρουν να διαβάζουν την ώρα.

Thursday, November 22, 2007

Occam's Razor (The Law of Parsimony)

Ο Άγγλος Γουλιέλμος του Όκαμ υπήρξε λόγιος φρατζισκανός μοναχός του 14ου αιώνα. Ψιλοαναρχική φιγούρα, τα ’βαζε με τα πλούτη της εκκλησίας και του κλήρου κτλ, αλλά έμεινε στην ιστορία χάρη στην θεωρία που του αποδίδεται, γνωστή σήμερα ως το Ξυράφι του Όκαμ (Occams Razor).

Με δυο λόγια αναφέρει ότι όταν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο ισοδύναμες αιτιάσεις για την εξήγηση κάποιου φαινομένου, τότε, πιθανότατα, η σωστή είναι η πιο απλή από τις δύο.

Είναι μια θεωρία που δεν εξηγεί τίποτα (αυτό το πιθανότατα τα καταστρέφει όλα), αλλά οδηγεί πλησιέστερα στην τελική λύση, όταν όλα τ’ άλλα αποτυγχάνουν.

Ακολουθούν παραδείγματα για να γίνει κατανοητό το Ξυράφι.

(Οφείλω να διευκρινίσω ότι τα παραδείγματα που παρατίθενται κάτωθι δεν έχουν, όσο και αν χαίρεστε μερικοί, καμία αναφορά σε υπαρκτά πρόσωπα. Γράφονται καθαρά για χιουμοριστικούς λόγους, τις μπηχτές προτιμώ να τις ρίχνω προφορικά. Γκε γκε? Όποιος με καλέσει να απολογηθώ για αυτά, εμπίπτει στην εξήγηση 2 του παραδείγματος 2. Ευχαριστώ).

Παράδειγμα 1

Ξεχνάς τα γενέθλια του καλύτερού σου φίλου.

Εξήγηση 1

Τη στιγμή που επιχείρησες να πάρεις τηλέφωνο για να πεις σα φίλος κ εσύ τις ευχές σου, ένας τεράστιος βροντόσαυρος πετάχτηκε από στοπ στη Κηφισίας και έσκασε πάνω στο όχημα σου που με τη σειρά του, έσκασε πάνω σε διερχόμενη τοστιέρα που είχε βρεθεί στο δρόμο από έκρηξη σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών που βρίσκεται πλησίον της σύγκρουσης. Νεκρός ο βροντόσαυρος, το όχημα σου και η φυσικά η γαλοπούλα του τοστ που ούτως ή άλλως ψηνότανε. Το περιστατικό αναμφίβολα κερδίζει τη προσοχή σου, και άρα δε τηλεφωνείς.

Εξήγηση 2

Είσαι στη κοσμάρα σου.

Σύμφωνα λοιπόν με το Ξυράφι του Όκαμ, παρ’ ότι οι δύο θεωρίες είναι ισοδύναμες, η δεύτερη είναι πιθανότατα η πιο σωστή, καθώς είναι και η πιο απλή. Επαναλαμβάνω…πιθανότατα.

Παράδειγμα 2

Γνωστός συμπεριφέρεται περίεργα. Επιδεικνύει ελαφρώς αντικοινωνική συμπεριφορά, εκφράζει επιθετικότητα, λέει αστεία με τα οποία δε γελάει ούτε η Ανθούλα του Λαζόπουλου, είναι κτητικός και περιαυτολογεί αενάως, είναι ξερόλας, ενοχλητικός και μυγιάγγιχτος.

Εξήγηση 1

Πέρασε δύσκολη εφηβεία, είχε δύσκολες σχέσεις, είναι πιεσμένος επαγγελματικά, οι φίλοι του το αποπαίρνουν και δε ξέρει γιατί, η γκόμενα του δεν απαντάει στα τηλέφωνα, δεν έχει φράγκο τσακιστό, τράκαρε το όχημα με τον άνωθεν βροντόσαυρο, η μαμά του τον ξύπναγε με Αρβανιτάκη στο δημοτικό και Τσαλιγοπούλου στο γυμνάσιο και του κάηκε το βίντεο.

Εξήγηση 2

Είναι μαλάκας.

Νομίζω ότι πλέον μπορείτε να δώσετε τη πιθανή, σύμφωνα με το Ξυράφι πάντα, εξήγηση.

Παράδειγμα 3

Τα έργα στον Μαλιακό (και όχι μόνο) δε θα τελειώσουν ούτε και φέτος.

Εξήγηση 1

Πάνω που ήταν να παραδοθεί το έργο ο εργοδηγός κάνοντας επιθεώρηση στο έργο αποφασίζει ν’ αλλάξει το cd στο αυτοκίνητο του τη στιγμή που χτυπάει το κινητό του και του πέφτει το hands free πάνω στη μουστάρδα της λουκανικόπιτας που είχε ανάμεσα στα πόδια του. Χάνει τον έλεγχο και πέφτει σε μια λακκούβα, η οποία προϋπήρχε των έργων αλλά δε τη κλείσανε γιατί εκεί μαζεύονται τα όμβρια ύδατα μιας και το παρακείμενο ρέμα το έχουν μπαζώσει για να χτιστεί η βίλα του νομάρχη. Τσαντισμένος δίνει εντολή να ξηλωθεί το οδόστρωμα όλο και να φτιαχτεί απ’ την αρχή. Η βίλα παραμένει άθικτη. Και η λακκούβα.

Εξήγηση 2

Φάγανε όλα τα λεφτά μέχρι τελευταίου ευρώ, με χρυσά κουτάλια και τα κουτάλια μαζί.

Για να σας δω τώρα, το εμπεδώσατε το Ξυραφάκι????

Monday, November 19, 2007

Στη Κρυουλία αδερφές μου, στη Κρυουλία!

Η ιστορία που ακολουθεί είναι δυστυχώς απολύτως αληθινή. Καλά, έβαλα και λίγο παραπάνω φαντασία για να εμπλουτίσουμε το διάλογο, αλλά δε παύει να μην είναι μύθος (το δασύτριχο μου στήθος) το τι ακολουθεί. Για την ιστορία αναφέρω, ότι κάποτε, που μου την είχε βαρέσει να μετακομίσω στη βόρεια Ευρώπη, έστελνα αβέρτα βιογραφικά όπου έβρισκα. Η μια πλάκα είναι ότι τώρα, ένα και κάτι χρόνο μετά, πάνω που μετάνιωσα κ είπα καλά είναι κ εδώ μωρέ, με παίρνουν για συνεντεύξεις από όποια κουλή χώρα φαντάζεστε. Η άλλη πλάκα είναι κάτω απ’ την ακρόπολη.

Το όνομα της εταιρείας καθώς και η τοποθεσία είναι φυσικά μούφα μεγάλη, αλλά δε παύουμε να αναφερόμαστε σε υπαρκτή χώρα του πρώην ανατολικού block (όχι blog βρε).

-Ντριν Ντριν
-Παρακαλώ
-Καλησπέρα, ο κύριος Mogwai?
-Speaking
-Σας καλούμε από την εταιρεία Ξεζουμίδης ΑΕ, έχουμε λάβει το βιογραφικό σας, πριν 6.5 χρόνια, και θέλουμε να σας δούμε σχετικά μ’ ένα άνοιγμα θέσης που έχει η εταιρεία μας στη Κρυουλία, σας ενδιαφέρει?
-Για πες, πλάκα έχει
-Πρόκειται για θέση Τάδε Manager στην Ερημούπολη της Κρυουλίας.
-Μάλιστα, για πάμε παρακάτω
-Θα ήθελα μόνο να σας ενημερώσω ότι δε θα είστε υπάλληλος της Ξεζουμίδης Hellas, αλλά της Ξεζουμίδης Krioulia
-Ε, και?
-Και αυτό σημαίνει ότι θα πληρώνεστε σύμφωνα με τα βιοτικό επίπεδο της Ερημούπολης. Επίσης, η εταιρεία μας δεν αναλαμβάνει τα όποια επιπλέον κόστη (όπως πχ μεταφορικά, κόστη μετεγκατάστασης κτλ)
-Να φύγω δηλαδή από την Ελλάδα μετανάστης, για να δουλεύω στη Κρυουλία? Για μαλάκες ψάχνετε?
-Μάλιστα κύριε που το καταλάβατε?
-Να σου πω κοπέλα μου, εσύ θα πήγαινες αν ήσουν εγώ?
-Εγώ δε θα πήγαινα ούτε αν ήμουν εγώ ούτε αν ήμουν εσείς. Μ’ αρέσει ο ήλιος ξέρετε..
-Α, ο ήλιος σου αρέσει, όχι ότι πληρώνεσαι 10 φορές παραπάνω στην Αθήνα?
-Αχμφφφφ
-Ξέρω ότι χάνω μεγάλη ευκαιρία, αλλά ευχαριστώ δε θα πάρω.

Α ρε Ио́сиф Виссарио́нович Джугашви́ли (κοινώς Stalin) που σας χρειάζεται

Tuesday, November 6, 2007

Το Αντιχριστόσκυλο

Σε κάποιο κτίριο δίπλα στο γραφείο μου υπάρχει ένα σκυλί. Είναι ένα σκυλί σαν όλα τα σκυλιά του κόσμου. Μόνο που αυτό το σκυλί, κάθε που βαράει η καμπάνα, βαράει και αυτό. Στις 3 το μεσημέρι γαβγίζει 3 φορές, στις 4 το μεσημέρι γαβγίζει 4 φορές κοκ. Πάλι καλά που η καμπάνα δεν μετράει το χρόνο σα τους φούρνους μικροκυμάτων (14:00, 15:00 κοκ) γιατί το κακόμοιρο θα είχε ξελαρυγγιαστεί μέχρι το βράδι. Έτσι δεν έχω μόνο τη καμπάνα, έχω και το σκύλο συνοδεία κάθε ώρα πάνω απ’ το κεφάλι μου.

Εξήγηση της συμπεριφοράς του σκύλου

1. Νομίζει ότι η καμπάνα είναι άλλος σκύλος που τον καλεί σε ερωτικές περιπέτειες (κοινώς προσπαθεί να βγάλει γκόμενα τη καμπάνα)

2. Νομίζει ότι είναι άλλος σκύλος, αγνώστου φύλλου, που απλά διαθέτει φωνή καμπάνα

3. Πεινάει και παρακαλεί για κανά πρόσφορο

4. Είναι ο αντίχριστος και φρικάρει

Λέω να πάω αύριο από πίσω να του πετάξω αγιασμό να δω αν θα λιώσει.
ΥΓ. Αφιερωμένο σ' όλα τα βρωμόσκυλα που θα με τρέχουνε στα σκυλάδικα σαββατιάτικα...

Monday, November 5, 2007

11101

Αντί ευχαριστηρίων...

"Η ζωή που ζήσαμε

δεν είναι οι μέρες που περάσανε

ειναι οι μέρες που θυμόμαστε..."


ΥΓ1. Η τούρτα αποτέλεσε την απίστευτα ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς (και τι δε θα 'δινα να δω τη φάτσα του τουρτέμπορα όταν του παραδόθηκε η φωτογραφία), δεν αποτέλεσε όμως έκπληξη ότι το δεξί μου μάτι το τσαχπίνικο και το ροζ αυτάκι από πάνω δέχτηκαν επίθεση πριν τη κοπή!

ΥΓ2. Ακόμα χαμογελάω ρε σείς, θα μου κάνετε ρυτίδες απ' τα εικοσικάτι μου ρε?

Wednesday, October 31, 2007

Forever is our today

Η πρώτη λέξη που μου είπε ο πατέρας μου όταν ανυποψίαστος και χωρίς καμία πρόθεση γεννήθηκα μια ωραία συννεφιασμένη Κυριακή ήταν «Μαλάκας».

Από τότε η γη έχει γυρίσει αρκετές φορές γύρω από τον ήλιο και σε λίγες μέρες ολοκληρώνει ακόμα μια γύρα. Ωραία.
Γιατί άραγε πρέπει να γιορτάζουμε τις γύρες της Γης γύρω από τον ήλιο?
Γιατί όχι ας πούμε του Πλούτωνα? Αν χρειάζεται 245 γήινα χρόνια να κάνει τη σβούρα τότε είμαι μόλις 0,11 ετών. Σκέτο νιάνιαρο. Μια χαρά δεν ακούγεται?
Βέβαια ουδεμία σημασία έχει πόσες σβούρες έχουν κάνει οι πλανήτες από το ηρωικό «μαλάκας» αλλά πόσες ακόμα θα προλάβω να δω.
Μια φορά είχα απαντήσει σ’ ένα ερωτηματολόγιο με σκοπό να δω πότε και πόσων (γήινων) ετών θα αποδημήσω εις Κύριον… Σύμφωνα λοιπόν με επιστημονικά κριτήρια, αυτό το blog θα παύσει να λειτουργεί , όταν θα είμαι 58 ετών και λόγω μιας από τις παρακάτω αιτίες:

Α. Θα μου πέσει το μπιστολάκι στη μπανιέρα (απαιτεί την ύπαρξη κόμης στη κεφαλή καθώς και μπανιέρα βεβαίως βεβαίως)

Β. Θα με απαγάγουν εξωγήινοι (απαιτεί την ύπαρξη όχι μόνο εξωγήινων αλλά και τη διάθεση τους να με απαγάγουν πράγμα χλωμό)

Γ. Τη Τρίτη αιτία δε τη θυμάμαι, Τοξότη την έλεγε, Κριό, Σκορπιό…κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Καθώς γράφω η μεγαλύτερη κατ’ εμέ φωνή που έχει περάσει ποτέ μου τραγουδάει…

But touch my tears with your lips
Touch my world with your fingertips
And we can have forever
And we can love forever
Forever is our today
Who wants to live forever, Who wants to live forever?

Freddy, αν σου απαντούσα ΕΓΩ καρφωτό θα μ' έβριζες? ( κ' ευτυχώς δεν έχω μπανιέρα - έχω ντουζιέρα εντάξει? -ούτε ωραία γεύση για τους εξωγήινους!)

Friday, October 19, 2007

Λοιπόν, κομμένη η πλάκα!

Δε νομίζετε ότι σα πολύ στο χαβαλέ το ‘χουμε ρίξει εδώ μέσα, ε? πως την έχουμε δει ε? όλο αστειάκια και γελάκια. Κομμένα αυτά!
Ε όχι κύριοι, τα κεφάλια μέσα, το μίζερο post είναι προ των πυλών!
Μόνο που λόγω μικρής ενασχόλησης με αυτό το είδος, παρακαλώ μια μικρή βοήθεια ρε παιδιά.


Σήμερα θα επιλέξουμε τίτλο (Το θέμα κάποια άλλη φορά που θα ‘χει συννεφιάσει μια στάλα).
Οι τίτλοι που προτείνω είναι ενδεικτικοί, αναμένω τις δικές σας προτάσεις, είμαι (όπως βλέπετε) όλος αυτιά.

Έμεινα παρθένα για το παιδί μου ...
Του αγοριού απέναντι πες τε του πως πεθαίνω
Αν περάσεις τη πόρτα, τελειώσαμε
Τιιιιιι μαλάκας ήμουνημουνημουνημουνημουν....
Ρε μάνα γιατί με γέννησες?
Έγινε η μαλακία συνήθεια μας
Μη με ξυπνάς απ’ τις 6 πριν ακόμα η μέρα να φέξει
Το φεγγάρι πάνωθε μου ασημένιο τάλαρό
Τι ήμουνα για σένανΕ τι ήσουνα για μένανΕ?
Μ’ αγαπάς ή τσάμπα πίνω?
Κάπου νυχτώνει κ’ ο ήλιος παγώνει
Εκεί που είσαι ήμουνα (ενώ εδώ που είμαι δε ξέρουμε αν θα φτάσεις)
Είμαι εκκλησία χωρίς κεριά
Ο καταραμένος blogger (και άλλες ιστορίες διαδικτυακού ερέβους)
Μη ξημερώνεις Κυριακή
Ένα τραίνο δίχως φρένο
Χίλια μύρια κύματα μακριά το Αϊβαλί
Θα τις κοψω τις φλεβες μου με το μπογατσομαχαιρο
Εμείς βολοδέρνουμε κ αυτός….Camay
(special than στη pieta που σε μια πραγματικά σπάνια για εκείνη στιγμή έμπνευσης αυτοσχεδίασε στην ανωτέρω λίστα)

Όποιος βρει πιο μίζερο τίτλο κερδίζει δυο νυχτερίδες δώρο!

ΥΓ. Όλες οι προτάσεις θα τύχουν ίσης μεταχείρισης και με δημοκρατικές διαδικασίες θα επιλέξω μόνος μου τον τίτλο του επόμενου τρομερά μίζερου ποστ.

Thursday, October 11, 2007

Φάε λάδι κ' έλα βράδυ!

Είμαι της άποψης ότι πριν επιχειρήσεις να πεις κάτι σοβαρό που εν τέλει θ’ ακουστεί μαλακία, σκέψου ότι κάποιος άλλος το ‘χει πει καλύτερα από σένα. Αυτός που καλύπτει λοιπόν τη σοβαρότητα αυτού του άρθρου είναι ο CyrusGeo, εδώ.

Διαβάσατε?
Τι όχι ακόμα? Άντε ντε.

Ωραία. Τώρα μπορώ να συνεχίσω το ύφος αυτού του τίμιου βλογ. (Y0!reeka's clopyright)
Με αφορμή λοιπόν την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής, θυμήθηκα όταν έδινα Proficiency και μάλιστα το αμερικάνικο παρακαλώ.
Στην έκθεση μας είχαν βάλει θέμα:
«Πιστεύετε ότι η θανατική ποινή θα έπρεπε να εφαρμόζεται…(βαθιά ανάσα) ΚΑΙ σε ανήλικους εγκληματίες (κάτω των 18)?». Ζντούπ.
Ξεκίνησα λοιπόν κ’ εγώ κ’ έγραψα ολόκληρο μανιφέστο a la Λένιν, αναπτύσσοντας την άποψη ότι η θανατική ποινή δε πρέπει να εφαρμόζεται σε κανέναν, ποτέ και πουθενά!
Βγήκα έξω όλο χαρά που είχα κάνει τα μούτρα των Αμερικανών κρέας αλλά όταν ενημέρωσα τον χοντρό καραφλό καθηγητή μου για το νόημα της έκθεσης μου μόνο που δε μου έφερε τον Ριζοσπάστη στο κεφάλι. Έλεγε ότι ήμουν εκτός θέματος κλπ κλπ

Πέρασα πάντως.

Συμπέρασμα : Τον Αμερικάνο κ αν τον βρίζεις το μελάνι σου χαλάς.

Και μιας και ξεκίνησα με εξετάσεις….
Μια άλλη φορά έδινα εξετάσεις για δίπλωμα με τον σταυρό στο χέρι. Δε θα λαδώσω ποτέ κτλ. Μπαίνω μέσα στο όχημα περιχαρής και ξεκινάω. Συνοφρυωμένοι οι εξεταστές από πίσω να μετρούν κάθε λάθος ανάσα μου και να έχουν το ύφος του πούμα που παραφυλάει το ελαφάκι στη ρεματιά. (Λαζόπουλος clopyright)
Φτάνει η στιγμή του παρκαρίσματος.
Καθώς το όχημα κινείται (υπερβολικά αργά) με τον κώλο προς το πεζοδρόμιο, κοιτάω μπροστά να δω τι χώρο έχω.
- Εεεεεεπ σταμάτα τι κάνεις εκεί???
- Τι κάνω?
- Κάνεις όπισθεν και κοιτάς μπροστά!
- Μα…μα….κοιτάω να δω πόσο χώρο έχω, μη ξηλώσω κανά φτερό απ’ το κακόμοιρο το όχημα μπροστά…
- Πας καλά (εν χορώ)???? Kάνεις όπισθεν και κοιτάς μπροστά???? Ξέρεις πόσοι έχουν σκοτωθεί έτσι????
- Ναι μαντάμ, της λέω με υφάκι κωλοπαιδαρέ βεβαίως βεβαίως , πόσο δίκιο έχετε, έχουν σκοτωθεί πολλοί στο παρκάρισμα!

Κόπηκα

Συμπέρασμα : Παγκόσμια Ημέρα κατά του Λαδώματος υπάρχει???
Συμπέρασμα 2 : Παγκόσμια Ημέρα υπέρ του λαδώματος μήπως???

Monday, October 1, 2007

Όταν γίνω δικτάτορας...

- Θα απαγορεύσω το πρωινό ξύπνημα και θα στείλω στη Μακρόνησο όσους δηλώνουν «πρωινοί τύποι».
- Θα καταργήσω τα πολιτικά κόμματα (εξυπακούεται), και θα στείλω εν συνεχεία τους 300 περιοδεία στην Ελλάδα για αναδάσωση.
- Θα κυνηγήσω τους κομμουνιστές μέχρι να πατήσουν κόκκινο χιόνι (όχι ότι έχω τίποτα με τα παιδιά, αλλά ποιος σοβαρός δικτάτορας που σέβεται τον εαυτό του δε θα τους κυνηγούσε?). Στη Μακρόνησο και αυτοί.
- Θα καθιερώσω το υποχρεωτικό τετραήμερο εργασίας.
- Θα απαγορεύσω τους Pyx Lax, την Αρβανιτάκη και τους Violent Femmes. Όποιος συλληφθεί ν’ ακούει τους προαναφερθέντες θα τουφεκίζεται επί τόπου.
- Θα μετακομίσω στην Ακρόπολη (θα έχω και το Μεγάλη Βρετάνια πιάτο)
- Θα κάνω αναπάντεχη στρατιωτική επέμβαση στα Σκόπια, τα οποία, μετά την κατάκτηση θα τα μετονομάσω, με το ζόρι, «Πελοπόνησσος».
- Θα ξαναγράψω το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού (Εκείνο το πρωινό 2 εκατομμύρια Έλληνες της Μικράς Ασίας είχαν την ίδια ιδέα, να πάνε εκδρομή στην Ελλάδα...).
- Θα απαγορεύσω τα πολύχρωμα πουκάμισα με τους λευκούς γιακάδες και τα χρυσά μανικετόκουμπα.
- Θα τοποθετήσω ειδικά ιπτάμενα ρομποτάκια στις οδικές αρτηρίες, και τα οποία θα σπάνε το τζάμι των αυτοκινήτων και θα χαστουκίζουν όσους κάνουν μαλακία.
- Θα επιτρέψω το σεξ σε όλους τους δημόσιους χώρους. Καμία αντίρρηση?
- Θα καθιερώσω μέγιστη τιμή καφέ το 1€ (μαζί με το tip).
- Θα απαγορεύσω το κάπνισμα σε όλους τους χώρους (δημοσίους ή μη), μπας και το κόψω το ρημάδι.
- Θα της πάρω ελικόπτερο να πηγαινοέρχεται να μη μου στεναχωριέται. Θα μου πάρω κ εμένα ένα.
- Θα κλείσω όλα τα σκυλάδικα και τα παραλιακά clubάκια και θα κάνω τους σφίχτερμεν μπράβους μου.
- Θα υποστηρίξω ότι πρώτοι οι Έλληνες φτάσανε στον βόρειο πόλο, άρα μας ανήκει, άρα θα πάρουμε εμείς τα κοιτάσματα πετρελαίου. Μετά θα τα δώσω είτε στον Μπους είτε στον Πούτιν, έτσι θα έχω έναν καλό σύμμαχο καβάντζα. Αυτό λέγεται εξωτερική πολιτική.
- Θα τοποθετήσω ζαρντινιέρες σ’ όλα τα πεζοδρόμια. Αυτό, εκτός από καλλωπισμός πόλεως, λέγεται και εθνική ασφάλεια.
- Θα στείλω στη Μακρόνησο : δικηγόρους και λαχειοπώλες (μου τη σπάει αυτό το «αύριο κληρώνει», άσε που εγώ θα κερδίζω ότι κ αν γίνει).
- Θα είναι υποχρεωτικό η ΑΕΚ να παίρνει κάθε χρόνο το πρωτάθλημα. Σε περίπτωση που αντιδράσουν οι οπαδοί των λοιπών ομάδων, θα ακολουθήσουν τους λαχειοπώλες.

- Θα σας αναγκάζω να διαβάζετε τα posts μου και να τα αποστηθίζετε.

Tuesday, September 18, 2007

Το εξωστρεφές post

Θέλω να γράψω κάτι.
Θέλω απεγνωσμένα να γράψω κάτι.
Δε θέλω να μιλήσω όμως για πολιτική, αρνούμαι πεισματικά.
Ούτε για τα όνειρα μου θέλω να μιλήσω, ούτε για τους φίλους, «φίλους» και εχθρούς θέλω κάτι να πω. Ούτε για τη νέα μου δουλειά, ούτε για το τρομερό βιβλιαράκι που μου κάνανε δώρο εχτές (και ας μη με λένε Σοφία).
Δεν έχω να πω τίποτα πάνω στη προσωπική μου ζωή, όποιος δει το χαζοχαρούμενο γέλιο στη φάτσα μου θα καταλάβει.
Δεν έχω όρεξη να πω τίποτα για το παρελθόν μου, με κουράζει τώρα τελευταία αφόρητα, ειδικά όταν χρησιμοποιώ τις ίδιες λέξεις και παίρνω τις ίδιες εκφράσεις.
Δε θέλω να μιλήσω και με λόγια ποιητικά, δε θέλω να μιλήσω με παραβολές και υπερβολές.
Ούτε τη γνώμη μου για τα μουσικά μου ακούσματα θέλω να αναφέρω.
Ούτε τι ομάδα είμαι, τι ψηφίζω.
Τελικά δε θέλω να γράψω κάτι.

Θέλω να μιλήσω απλά.

Να πω σε όλους, τη δική μου καλησπέρα.

(δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη)

Friday, September 7, 2007

Το εσωστρεφές post

Έχει μια τρομερή δροσιά σήμερα, πόσο μου έλειψε, και απ’ ότι φαίνεται το πάει για βροχή. Όλοι γύρω μου είναι ελαφρά κατσουφιασμένοι και όταν πάω μες στη καλή χαρά να τους πω πόσο χαίρομαι που χειμωνιάζει, μονολογούν «πάει το καλοκαίρι, έφυγε». Μάλιστα. Το ζήτημα δεν είναι ότι έφυγε το καλοκαίρι, το ζήτημα όμως είναι, τι έφυγε μαζί με το καλοκαίρι. Και τι έμεινε, βεβαίως βεβαίως...

Τι έφυγε…..

Η ομορφιά της Πελοπονήσσου. Με τσουρούφλισε αυτή η πυρκαγιά, να το ξέρεις αγαπημένε μου Βύρωνα. Ελπίζω να τσουρουφλίσει κ εσένα.
Παλιές και σκονισμένες, μνήμες μου ζωντανές (που λέει και ο Μάλαμας)
Η αθωότητα της παλιάς μου παρέας. Αν υπήρξε και ποτέ.
Η εν γένει αντιπάθεια μου προς τη θάλασσα. Καλά όχι και αντιπάθεια, ας πω, αδιαφορία, να μη τα’ ακούσω χειμωνιάτικα (χε χε)
Η όρεξη μου για βότκα, αντικαταστάθηκε πλήρως από ρακόμελα και ψημένες ρακές.
Η ΑΕΚ απ’ το Champions’ League. (ούτε Mega,ούτε Uefa, μόνο Antenna για να βλέπουμε τη Βέφα…)
Ο υπολογιστής μου, που μετά από μια κλωτσιά, αποδήμησε εις Κύριον.
Η παλιά μου δουλειά. Γιαούρτι, τέλος, με αγάπη, Γιαουρτέμπορας.

Τι έμεινε…

Η αντιπάθεια μου προς τον ήλιο, που για μια ακόμα φορά μου προκάλεσε έγκαυμα (και μάλιστα στο σκαλπ ο άτιμος) χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα.
Η διάθεση μου για ταξίδια στο εξωτερικό.
Το δέος για το θράσος των πολιτικών μας.
Η διάθεση μου για ταξίδια στο εσωτερικό.
Η διάθεση μου να δώσω κατατακτήριες στο Βιολογικό πανεπιστήμιο (τρίτη και φαρμακερή).
Η αγάπη μου για τα νησιώτικα (πλάκα κάνω μανίτσα μου, δε κρατάει κ ένα μήνα η ρακομελοκρεπάλη, φουμπαρ?)
Τα χρέη μου προς τη τράπεζα (πότε θα με πυροβολήσουν καμιά ώρα αν με δουν να περνάω απ’ έξω…)
Βασικά, η παρέα της.
Και φυσικά….Το κέφι μας στα ύψη! Γιατί, μη ξεχνάμε….

Πέτρα που θέλει να κυλάει, ποτέ δε χορταριάζει!

(Καρτέλ θετικής Σκέψης Reloaded)

Thursday, August 23, 2007

Mogwai Breaking News

Μήπως γυρίσατε μόλις απ' τις διακοπές σας?

Μήπως έχετε βδομάδες ν' ακούσετε ειδήσεις και δε ξέρετε τι γίνετε στο κόσμο τούτο?

Μην αγχώνεστε. Γι' αυτό είμεθα εμείς εδώ!

Με ειδοποιούν απ' το πάνελ ότι είμαστε έτοιμοι να σας παρουσιάσουμε τις πιο σημαντικές ειδήσεις του τελευταίου μήνα!

Το ρεκόρ ύψους πλέον κατέχει ένας Ουκρανός, κλέβοντας έτσι τα σκήπτρα απ’ τον (δεύτερο πλέον) Τυνήσιο(!). Ο Ουκρανός, κατά πάσα πιθανότητα επ’ ονόματι Γιούρι, είναι 2.57 μέτρα, χωρίς τακούνια, παρ’ ότι οι γονείς του είναι λιγότερο από 1.60 έκαστος.
Είδατε τι κάνει το Τσερνομπίλ?

Στο New Scientist αναφέρεται ότι Γάλλοι νευρολόγοι ανακάλυψαν έναν καθ’ όλα φυσιολογικό 44χρονο συμπολίτη τους, το μέγεθος του εγκεφάλου του οποίου ήτο 55% με 75% μικρότερο απ’ το συνηθισμένο. Μαντέψτε τι επαγγέλλεται…Δημόσιος Υπάλληλος.
Αυτό που δεν μας απάντησαν οι επιστήμονες ήταν αν τελικά το μέγεθος δεν έχει σημασία, ή αν δεν έχει σημασία μόνο όταν είσαι δημόσιος υπάλληλος…

Ο 44χρονος αμερικανός Kurt Husfeldt συνελήφθη με τη συμμορία του στην Νέα Υόρκη μετά από κλοπή 14 ηλεκτρονικών συσκευών που τις πέρασαν για κινητά τηλέφωνα αλλά ήταν…GPS με αποτέλεσμα η αστυνομία να λαμβάνει τα σήματα κατευθείαν απ’ το σπίτι του.
Θέλει ο κλέφτης να κρυφτεί κ η τεχνολογία δεν τον αφήνει...

Δύο ακτιβιστές, με τα όλα τους, αρματωμένοι με ένα μπουκάλι οξύ και μια βόμβα καπνού, στη προσπάθεια τους να επιτεθούν σε ιαπωνικό φαλαινοθηρικό κοντά στην Ανταρκτική, χάθηκαν στην ομίχλη, και εντοπίστηκαν ώρες αργότερα απ’ το ίδιο το φαλαινοθηρικό, το οποίο τους περισυνέλεξε. Μετά τη διάσωση ο ένας δηλώνει "I guess we're back on schedule, and we'll be pursuing you again." , και πετάει τη βόμβα στο κατάστρωμα τραυματίζοντας δυο μέλη του πληρώματος.
Τώρα ειλικρινά δεν έχω να σχολιάσω, απλά το αναφέρω.

Στο Austin των ΗΠΑ, μια 45λεπτη καθυστέρηση της πυροσβεστικής σε κλήση που δέχτηκε τα μεσάνυχτα για φωτιά στο κτίριο που στέγαζε το εστιατόριο Bert's Bar B-Q είχε σαν αποτέλεσμα την ολική καταστροφή του κτιρίου. Η καθυστέρηση οφείλεται στις αμφιβολίες που προκάλεσε το τηλεφώνημα για το εάν επρόκειτο πραγματικά για φωτιά, ή για το αν ο καπνός ήταν ο συνηθισμένος που έβγαινε απ’ τη κουζίνα του εστιατορίου.
Και που να διακόψεις το τάβλι βραδιάτικα….

Το διεθνές αεροδρόμιο του Denver διατείνονταν ότι ήταν «παντός καιρού», μέχρι που έκλεισε για 45 ολόκληρες ώρες κατά τη διάρκεια (σφοδρής) χιονοθύελλας. Ο εμφανώς ντροπιασμένος υπεύθυνος του αεροδρομίου, Chuck Cannon, δήλωσε ότι θα ήθελε «να πνίξει αυτόν που σκέφτηκε τον όρο "παντός καιρού"». Σε συνέντευξη σε δημοσιογράφους του Associated Press 14 χρόνια πριν ο Chuck ο ίδιος κοκορευόταν για το «παντός καιρού» αεροδρόμιο του…
Καλύτερα να μασάς Chuck, παρά να πετάς…

Πεθαίνει στη Πορτογαλία ο άνθρωπος με το μικρό όνομα Luis Carlos de Noronha Cabral da Camara, αφήνοντας τη τεράστια περιουσία του σε 70 τυχαία επιλεγμένα ονόματα απ’ τον τηλεφωνικό οδηγό της Λισαβόνας, με σαφή ρήτρα, οι συγγενείς του να μη πάρουν τίποτα.
Πω τον πούστη λύσσα….

Στην επαρχία Shandong της Κίνας, η νεαρά Pan Alying πέφτει θύμα τσαντάκια και χάνει μαζί το κινητό της, το πορτοφόλι με τις κάρτες και πολλά μετρητά. Αποφασίζει λοιπόν να στείλει στο κινητό της υπομονετικά, 20 ολόκληρα μηνύματα SMS παρακαλώντας να της επιστραφεί η τσάντα και καλοπιάνοντας τον κλέφτη. Στέλνοντας το 21 μήνυμα θα βρει στη πόρτα της ένα κουτί με τη τσάντα, κ ένα σημείωμα «Ζητώ συγγνώμη, υπόσχομαι ότι θα διορθωθώ και θα γίνω καλύτερος άνθρωπος».
Έτσι για να έχουμε και μια νότα αισιοδοξίας σ αυτό το μαύρο blog…

Ένας άντρας συνελήφθη στη Μαλαισία γιατί ασκούσε το επάγγελμα του οδοντιάτρου χωρίς καμία εκπαίδευση, επί 29 χρόνια! Ο άντρας ισχυρίστηκε ότι κουβαλούσε τη τσάντα ενός οδοντιάτρου τη δεκαετία του 60 και (άρα) είχε μάθει να εξάγει δόντια. Μη τρέξετε, πρέπει να είναι ήδη μέσα το παιδί….
Αααααααααααααααουτς…..αουτς αουτς αουτς

Στην Guardian αναφέρεται ότι η Αγγλική εταιρεία σεξουαλικών εξαρτημάτων Ann Summers, διέκοψε τη διανομή του ασύρματου δονητή Love Bug 2 στην Κύπρο, μετά από διαμαρτυρίες ανωτέρων αξιωματικών, ότι η τα σήματα της συσκευής παρεμπόδιζαν τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις του στρατού.
Κοινώς, γαμάτε, γιατί θα χάσουμε και την άλλη μισή.

Monday, August 20, 2007

Είμαι και φαίνομαι (και το χαίρομαι)

Η γειτονιά που μεγάλωσα στην Αθήνα ήταν γεμάτη αλάνες. Ήταν, βεβαίως βεβαίως. Και σα παιδί κ’ εγώ, συναντιόμουν με τα άλλα παιδάκια της γειτονιάς και παίζαμε. Καμία πρωτοτυπία μέχρι εδώ.
Η δίπλα γειτονιά, απ’ τη λεωφόρο και πέρα, αποκαλούσε τη δικιά μου, Καζαμπλάνκα, γιατί ήταν και καλά κακόφημη.
Κ’ εγώ είχα βαλθεί να δικαιώσω το όνομα της γειτονιάς μου, αν και ιδέα δεν είχα τι ήταν Καζαμπλάνκα. Έτσι είχα φτιάξει τη συμμορία του «δε θυμάμαι πως μας λέγανε γαμώτο» και αφού είχα την ιδέα ήμουν και ο αρχηγός, ο Άκτσαμπα (μη γελάτε καλέ). Η αντίπαλη συμμορία του «εδώ δε θυμάμαι τη δικιά μου τους άλλους θα θυμάμαι?» μας κάλεσε μια φορά για έναν αγώνα ποδοσφαιρικό.
Η ύστατη πρόκληση.
Η σέντρα γίνεται και η πρώτη πάσα έρχεται σ’ εμένα. Εγώ παίρνω τη μπάλα, τρέχω, περνάω έναν αντίπαλο, δύο αντιπάλους, (ίσως και) τρεις, περνάω και τον τερματοφύλακα (νομίζω) και πέφτοντας στέλνω τη μπάλα στα δίχτυα (βασικά, ανάμεσα απ’ τις δύο πέτρες). Και είχα και την ανηφόρα.
Το παιχνίδι έληξε 1-0 με γκόλ του Άκτσαμπα στο πρώτο λεπτό. Ήταν η τελευταία φορά που ακούμπησα μπάλα στα πόδια μου. Ίσως γιατί είχα ήδη φτάσει στη νιρβάνα του ποδοσφαιριστή (και καλό είναι να αποχωρεί κανείς στο απόγειο της δόξας), ίσως γιατί το βρήκα μεγάλη ταλαιπωρία και που να τρέχεις τώρα, (προτιμάω τα στρατιωτάκια ακούνητα-αμίλητα-αγέλαστα να μην ιδρώνω κιόλας).
Ίσως γιατί ήμουν και λίγο A(tsou)balos και φοβήθηκε η μαμά μην στείλω με κανά μαρκάρισμα κανά παιδάκι στο ΚΑΤ για κανά εξάμηνο... Έτσι διάλεξα κάτι πιο φυγόπονο, να αφήνω τους άλλους να παίζουν κ’ εγώ να τους κριτικάρω (κάτι σα τον Μαραντόνα ας πούμε). Και τώρα που μεγάλωσα (λίγο) συνεχίζω και παίζω απ’ την εξέδρα. Μόνο που τώρα πήρα και διαρκείας σε καινούργια εξέδρα, σ αυτήν των A(tsou)balon χάριν στον Narita!
Έλα να βγαίνουν τα φτυάρια!

Thursday, August 16, 2007

Götterdämmerung

Κάθε άνθρωπος έχει τις αδυναμίες του….
Εγώ έχω μονάχα τρεις, τις εξής δύο…την Σκανδιναβική Μυθολογία.
Μπορώ ώρες να κάθομαι απορροφημένος και να χάνομαι στους 9 κόσμους των Βορείων Θεών, απολαμβάνοντας τους πολέμους, τους κρυφούς τους έρωτες, τα μυστικά τους πάθη, να περιγελώ τη θνητότητα τους και τον τρόμο που νιώθουν μπροστά στο δικό τους προδιαγεγραμμένο τέλος (Ragnarok).
Πάμε για ένα ταξιδάκι στους μυθικούς κόσμους της αρχαίας Ευρώπης?


Οι κόσμοι
Το "σύμπαν" των αρχαίων υπερβορείων αποτελείτο ουσιαστικά από 9 διαφορετικούς κόσμους . Όλοι τους βρίσκονταν στα κλαδιά του γιγαντιαίου κοσμικού δέντρου Yggdrasil.
Οι πιο ενδιαφέροντες απ’ αυτούς είναι
Το Asgard, η οικία των θεών Æsir, εδώ ήταν και η Valhalla του Odin. Κατοικείται από τους Einherjar, τις ψυχές των νεκρών πολεμιστών που θα πολεμούσαν στο πλάι του Odin όταν έρχονταν η ώρα του Ragnarok. Τους μετέφεραν εκεί οι Valkyries, ημίθεες θηλυκές υπάρξεις, που με τις λαμπρές πανοπλίες τους, δημιουργούσαν στον ουρανό το βόρειο σέλας.
Το Vanaheimr, το μέρος που ζούσαν οι θεοί Vanir, τον ξενέρωτων θεών δηλαδή.
To Jötunheimr, ο κόσμος των γιγάντων και των τελωνίων (και άλλων καλόπαιδων)
Το Midgard, ο κόσμος των θνητών, ευρισκόμενος κάπου στη μέση του δέντρου, περιστοιχιζόμενος πλήρως από έναν ωκεανό που κατοικείται από ένα τεράστιο φίδι, το Jörmungandr. Το φιδάκι αυτό, πονεμένη ιστορία, είναι το δευτερότοκο παιδί του μεγαλορουφιάνου των Aesir Loki, ταγμένου εχθρού του Thor (ο οποίος άλλωστε δε πρέπει να ειχε και πολλούς φίλους). Στην τελική μάχη, εφ’ εξής Ragnarok, το φίδι θα αναδυθεί απ’ τον ωκεανό δηλητηριάζοντας τον ουρανό, αλλά θα σκοτωθεί απ’ τον Thor που με τη σειρά του, 9 βήματα μακρύτερα, θα πέσει νεκρός απ’ το δηλητήριο.
Το Niflheimr, ο παγωμένος κόσμος, που μαζί με το Muspelheim (τον κόσμο της φωτιάς) δημιούργησαν όλα τα υπόλοιπα. Κατοικείται από παγωμένους γίγαντες και άρχεται από την Hel. Είναι ο κόσμος που καταλήγουν οι ψυχές όσων δε πέθαναν αξιοπρεπώς (κοινώς δε σφαχτήκαν στη μάχη αλλά πεθάναν στο κρεβατάκι τους)

Οι Θεότητες
Τρεις είναι οι θεϊκές «κάστες». Οι Æsir, οι Vanir και οι Jotun. Οι δυο πρώτοι έχουν τρελή κόντρα με τους τελευταίους που είναι δύσμορφοι γίγαντες, "αντιπρόσωποι" του πρωτεύοντος χάους. Περιγράφονται γενικά σα κάφροι και στόκοι, αλλά οι πιο γνωστοί εξ αυτών κουβαλούν τη σοφία της προ-κοσμικής δημιουργίας και χαίρουν μεγάλης εκτίμησης (πχ ο ίδιος ο Odin ταξίδεψε μέχρι το Jötunheimr, για να κερδίσει την απόλυτη γνώση πίνοντας απ’ το πηγάδι του γίγαντα Mimir, θυσιάζοντας το ένα του μάτι).
Οι Æsir (θεοί του πολέμου) και οι Vanir (θεοί της γονιμότητας και της θάλασσας), γενικά τα πάνε καλά. Μετά από έναν πόλεμο μεταξύ τους, τον οποίον κέρδισαν οι πρώτοι, αντάλλαξαν και ομήρους, και ζήσαν ειρηνικά. Κάποιοι Θεοί μάλιστα παίζουν σε διπλό ταμπλό. Γενικά οι σχέσεις των δυο αυτών καστών έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι πιο γνωστοί Æsir είναι οι Odin (ο Αρχηγός των Θεών, του Πολέμου και της Ποίησης), Frigg, Thor, Baldr και ο Tyr
Ο Odin ήτο παντρεμένος με τη καλούλα Frigg και μεταξύ των αναρίθμητων παιδιών του έκανε μ’ αυτή και τον πολυαγαπημένο τους Balder, τον Θεό της Ευτυχίας, της Σοφίας και της Ομορφιάς. Ο Odin με τα δυο αδέρφια του, Vili και Ve, σκότωσαν τον γίγαντα Ymir και από το σώμα του έφτιαξαν τον Midgard, τον κόσμο των θνητών. Απ’ τις σάρκες έφτιαξαν τα βουνά, απ’ το αίμα τα ποτάμια, απ’ το μυαλό του τα σύννεφα. Βεβαίως, ο Odin έφτιαξε και τους ανθρώπους.
Ο πιο γνωστός Æsir είναι όμως ο Thor, ο μεγάλος κάφρος του σκανδιναβικού πάνθεου. Κοκκινομάλλης, με ένα σφυρί στο χέρι (το Mjolnir), προστατεύει τον Asgard και Midgard απ’ τους γίγαντες, πολεμάει και εν τέλει σκοτώνεται απ’ το προαναφερθέν φιδάκι Jörmungandr. Είναι ο γιός του Odin και τις Jörd (γη), παντρεμένος με την Sif, τα χρυσά μαλλιά της οποίας ήταν κεντημένα απ’ τους Νάνους. Ο Thor ταξιδεύει με το χρυσό του άρμα στους ουρανούς (λέγεται μάλιστα ότι τα βουνά έχουν σχηματιστεί απ’ τις χαρακιές που αφήνει το άρμα).
Οι πιο γνωστοί Vanir είναι ο Njord (πατέρας των Θεών Vanir και Θεός της Θάλασσας) και τ αδερφάκια Freyr (θεού της γονιμότητας) και Freyja (θεά του έρωτα και της ομορφιάς). Τα αδερφάκια στον πόλεμο πιάστηκαν και όμηροι.

Εσχατολογικές Υποθέσεις (Ragnarok – Το Λυκόφως των Θεών)
Το όραμα τον αρχαίων σκανδιναβών για το τέλος του κόσμου δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχάριστο. Όταν ξεσπάσει το Ragnarok, ο πόλεμος μεταξύ του Odin και των Jötnar δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Τρία σημάδια θα προαναγγείλουν το ευτυχές γεγονός
Ο Θάνατος του ξενέρωτου Baldr ή Baldur (Θεού της Αθωότητας, της Ομρφιάς και της Ειρήνης, δευτερότοκου γιού του Odin)
Η Γέννηση τριών πλασμάτων, των Jörmungandr, Fenrir και Hel, και οι εν συνεχεία πράξεις των Θεών να περιορίσουν τα καλόπαιδα αυτά
Η άφιξη τριών συνεχόμενων χειμώνων (Fimbulwinter), χωρίς καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια των οποίων θα γίνουν άπειροι πόλεμοι και εκατοντάδες πρωτοπαλίκαρα θα σκοτωθούν.
Ακολουθεί η μεγάλη μάχη στην οποία σχεδόν όλοι οι Θεοί θα σκοτωθούν και όλοι οι κόσμοι γύρω απ’ το Yggdrasil θα καταστραφούν σε μια κόλαση από φωτιά και πάγο. Μια χαρά δηλαδή. Λίγοι θα την γλυτώσουν, ο αδερφός του Odin Vili, τα παιδιά του Vildar και Váli, τα τέκνα του Thor Modi και Magni επίσης καθώς και δυο θνητοί (ο Lif και η Lifthrasir, που κρύφτηκαν στις ρίζες του Yggdrasil. Ο αναγεννημένος κόσμος δεν θα έχει πια πόνο και απώλεια, οι Θεοί θα ζουν πλεόν αρμονικά και τα παιδιά των Lif και Lifthrasir θα ζήσουν ειρηνικά στο ηλιόλουστο Midgard.

Αυτά τα ολίγα και επιγραμματικά, αλλά αν φτάσατε μέχρι εδώ, υπόσχομαι την επομένη να γράψω πλήθος από κουτσομπολιά των βορείων Θεών. Σας αφήνω τώρα γιατί πάγωσα καλοκαιριάτικα.

Υγ. τι γράφει ένας άνθρωπος μόνος στο γραφείο αυγουστιάτικα για να περάσει η ώρα του ε?

Wednesday, August 1, 2007

Και να μην ξεχνάτε.....

Όχι Θάλασσες.....

Περπατώ εις το κέντρον των Αθηνών. Κάνει ζέστη, οπότε σταματάω να πάρω ένα κουτάκι coca-cola από κεντρικό περίπτερο στη πλάκα. Ανοίγω το ψυγείο, παίρνω το κουτάκι και με χαρά το δείχνω στον περιπτερά.
Χαμογελάω.
One Fifty, μου λέει
Σταματάω να χαμογελάω.
Πόσο? του λεω (σε άπταιστα ελληνικά)
Α, φίλε μου, έλληνας είσαι? 70 λεπτά.

(Live your mythos….)

Όχι ακτές .....

Νυχτοπερπατώ με έναν συμφοιτητή στη Μύκονο. Είναι απογοητευμένος που δεν του έχει κάτσει η γκόμενα που μένει στο διπλανό δωμάτιο του ξενοδοχείου και στη κυριολεξία σέρνεται (τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί).
Μην μου αγχώνεσαι αγορίνα μου, του λέω, πάμε να σε κεράσω μια μπύρα να στανιάρεις.
Βλέπουμε ένα μπαρ, του λέω εδώ? Εδώ, λέει, και μπαίνουμε.
Κάτσε του λέω εσύ, πάω εγώ στο μπαρ να τις φέρω.
Πλησιάζω τη barwoman, καλησπέρα κτλ δυο μπύρες παρακαλώ
Γυρίζει ένας, τουλάχιστον 60άρης, με περουκίνι και χαβανέζικο.
(φωνή Κωστέτσου) Για μένα είναι η μια, παίδαρε?
(φωνή Κωστέτσου κ εγώ) Ε, ε, ε, βασικά…όχι είναι για τα’ αγόρι μου….(γυρίζω και του δείχνω τον Νίκο που έχει ύφος Αλ Καπόνε απ τη χυλόπιτα.)
Αχ, καλά, μου λέει απογοητευμένος…

Και πούστης να μουν ο grandpa δε θα χε ελπίδα....

Σε σκουπίδια και πλαστικά.....

Κανονίζουμε διακοπές στη Σαντορίνη. Η σύνθεση της παρέας ήταν εξ αρχής λίγο παράξενη, έρχονται και μερικοί ακάλεστοι, να μην τα πολυλογούμε είμασταν 1 ζευγάρι σχεδόν παντρεμένο, 1 ζευγάρι φρέσκο, 1 στα σπάργανα (για την ακρίβεια είχαμε μόνο το άρρεν κομμάτι, το θήλυ ακόμα δεν το χαμε παντρευτεί – το παντρευτήκαμε μετά) και 1 ζευγάρι στα πρόθυρα της διάλυσης με το αρρεν να το χει ρίξει στην «ελεύθερη σκοποβολή» και τη θήλυ να περιμένει πρόταση γάμου με μονόπετρο αξίας 3 x 10e7 €… στη μαγευτική Οία. Είχαμε και κάτι ξέμπαρκους, 2 φίλες μες στην παραξενια και 1 τυπά πασπαρτού... Το σχεδόν παντρεμένο ζευγάρι ξανα ζούσε τον έρωτά του. Το φρέσκο κι αν ζούσε τον έρωτά του. Μέχρι και ατύχημα προκάλεσε με τις μαλακίες του.... Ο άρρεν των σπαργάνων ήταν κολλημένος σε ένα τηλέφωνο και τα σιρόπια έβρεχαν την καλντέρα. Οι 2 παράξενες αγόραζαν νερά τα οποία πίναμε όλοι μας και μετά γκρίνιαζαν για τα χαμένα τους νερά. Το διαλυμένο ζευγάρι όμως ήταν το αλατοπίπερο των διακοπών. Η πρόταση γάμου συνοδευόμενη από πανάκριβο μονόπετρο στο ρομαντικό ηλιοβασίλεμα της Οίας, εκφυλίστηκε σε όρκο αιώνιας αγάπης (ζήτημα να άντεξε 2 ακόμη βδομάδες από τότε), φυσικά ο άρρεν ελεύθερος σκοπευτής την έβγαλε στο τσάμπα και ούτε κουβέντα για δαχτυλίδια και το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα δεν το προλάβαμε γιατι καθώς χαζεύαμε κάτι γκόμενες ο ήλιος έδυσε και ο όρκος δόθηκε στα τυφλά.... Το αποτέλεσμα ήταν μια άκρως εκνευρισμένη θήλυ η οποία άρχισε να γκρινιάζει επικίνδυνα.... Όχι άδικα, αλλά τι φταίνε και οι περίοικοι;...
Το ίδιο βράδυ μετά από έναν άγριο καυγά ο άρρεν, έχοντας χάσει το κινητό του το οποίο εκσφενδονίστηκε από τη θήλυ μας έλεγε τον πόνο του.
Τελικά κατέληξε στη ρομαντική διαπίστωση
Ξέρετε τι θέλει τώρα αυτή για να στρώσει ε?
Τι τι? Ρωτάει η αδαής παρέα
Σφαλιάρα και π…τσο!
(Μία σφαλιάρα για να σταματήσει να γκρινιάζει και έναν π...τσο για να στρώσει....)
Καημένη θήλυ. Πήγε Σαντορίνη για πρόταση γάμου με δαχτυλίδια παπά και κουμπάρο αλλά ξέμεινε μ’ έναν όρκο αγάπης στα σκοτεινά σοκάκια της Οίας και το μόνο που εισέπραξε ήταν και μία σφαλιάρα. Ούτε καν π…τσο.

Σήμερα: Οι 2 παράξενες απλά χάθηκαν στην πορεία του χρόνου. Το νερό δεν μας το συγχώρεσαν ποτε.
Το σχεδόν παντρεμένο το «πιάνει κρίση»
Το φρέσκο «μούχλιασε» και σάπισε γρήγορα (χμμμ)
Ο σιρόπιας το πήρε το κορίτσι
Ο πασπαρτού παρέμεινε στην αφάνεια.....

Το αλατοπίπερο το αναπολούμε κάθε φορά που ψάχνουμε τα γραφικά άτομα της παλιάς μας παρέας...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wednesday, July 25, 2007

Live your Mythos in Lettonia

Όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό, μ’ αρέσει να χαζεύω τις διαφημιστικές αφίσες. Θεωρώ ότι είναι ένα καλό δείγμα του πως ένας λαός σκέφτεται.
Εξηγούμαι.
Πας στη Γερμανία Ιούλιο μήνα, συννεφιά βροχή και κρύο, και βλέπεις παντού διαφημίσεις εξωτικών προορισμών ή μεσογειακών νησιών, ήλιος, θάλασσα κρασί , αγόρια κτλ. Ωραία λες, καλά παιδιά οι Γερμανοί αλλά πρέπει να πήζουν με τον κωλόκαιρό τους.
Στην Αγγλία διαφημίζουν αντιστοίχως τσαγιέρες.
Μετά σκέφτομαι, στην Ελλάδα τι μας διαφημίζουν? Αν ήμουν τουρίστας στην Αθήνα ποιες πληροφορίες θα έπαιρνα για τους Έλληνες, που μάλλον ούτε οι ίδιοι το καταλαβαίνουμε? Θυμάμαι μια που διαφήμιζε εσώρουχα κ έλεγε «Καν’ τον να έρχεται σπίτι νωρίς», μάλιστα λέει ο τουρίστας, οι Έλληνες κάνουν υπερωρίες και οι γυναίκες τους ψάχνουν τρόπους να τους γυρίσουν απ’ το γραφείο στο σπίτι. Η Ζούμπουλία σε μια άλλη (απ’ όσες έχει κάνει) διαφήμιζε ρούχα «για παχουλές». Μάλιστα λέει ο τουρίστας, οι ελληνίδες ίσως έχουν τα κιλάκια τους (μεσογειακή δίαιτα γαρ). Και το ξυραφάκι καλά τα πάει διαφημιστικώς, μιας κ από τριχοφυΐα καλά τα πάμε (Πόντιος – Γαλακτέμπορας 1-2).
Εχτές όμως είδα την πιο απίστευτη διαφήμιση στο αεροδρόμιο. Μια μεγάλη γιγαντοαφίσα κάποιας αεροπορικής που προέτρεπε του οδηγούς να πάνε με λίγα χρήματα στη….Ρίγα της Λετονίας!
Και έλεγε από κάτω… «Αναζητήστε λίγη δροσιά μόνο με 100 €».
Αν ήμουν τουρίστας…τι θα σκεφτόμουν για τους περήφανους για τις καιρικές συνθήκες της χώρας τους Έλληνες?
Μάλλον, ότι πήξαμε στη ζέστη και μας στέλνουν στις Βαλτικές χώρες!
Φαντάζεστε σε 10 χρόνια χιλιάδες έλληνες να κατακλύζουν τις…τις πλατείες της βορείου Ευρώπης αναζητώντας λίγη δροσιά και οι ντόπιοι να μας κοροϊδεύουν κιόλας?

«Αχ μωρέ οι κακόμοιροι οι Έλληνες, έχουν πήξει όλο το χρόνο στη ζέστη και στον ήλιο και έρχονται εδώ να βρουν κανά συννεφάκι και να δροσιστούν λιγάκι».

(Μόνο που εκεί, ούτε σανδάλι με άσπρη κάλτσα δε θα μπορούμε να φοράμε...)

ΥΓ. και να είμαι ειλικρινής, δε θα με χάλαγε καθόλου λίγη Βαλτική σήμερα

Wednesday, July 18, 2007

Κάνε τον μαλάκα

Αφού ακούω τώρα τελευταία όλο για εξετάσεις και αποτελέσματα, θυμήθηκα κάποιες μικρές εμπειρίες από προφορικές εξετάσεις που είχα στη σταδιοδρομία μου.

First Failure

Η πρώτη φορά που χρειάστηκε να δώσω εξετάσεις προφορικά, αφορούσε ίσως το πιο δύσκολο μάθημα στη σχολή. Ο καθηγητής ήταν σωστός φόβος και τρόμος. Με έναν θαρραλέο συμφοιτητή ορμήσαμε στο γραφείο του. Καθίσαμε.
Γεία σας, του λέμε με μια φωνή
Γεία σας μας λέει αυτός.
(μας κάνει τη πρώτη ερώτηση, κοιταζόμαστε, σιωπή…)
Γεία σας μας ξαναλέει.
Γειά σας, του λέμε
Φεύγουμε με την υποψία ότι είχαμε κοπεί.

Second Failure

Η υποψία επιβεβαιώθηκε και ένα εξάμηνο μετά βρίσκομαι και πάλι στη δυσάρεστη θέση να δώσω προφορικά το προαναφερθέν μάθημα.
Μπαίνω με τσαμπουκά, διαβασμένος γαρ. Μαζί μου και ο προαναφερθείς συμφοιτητής.
Γειά σας, του λέμε με μια φωνή
Γειά σας, μας λέει αυτός, χωρίς σημάδια αναγνώρισης του προσώπου μας.
Γυρνάει σ’ εμένα και κάνει τη πρώτη ερώτηση.
Κοιτάζω τον συμφοιτητή, κοιτάζω τον καθηγητή, ξανακοιτάζω τον συμφοιτητή, ξανακοιτάζω τον καθηγητή, σιωπή…
Ρε παλικάρι μου λέει, μπορείς να κλείσεις τη πόρτα?
Φυσικά λέω εγώ με περίσσια ευγένεια.
Την κλείνω.
Δε κατάλαβες μου λέει, εσύ να μείνεις απ’ την άλλη πλευρά της πόρτας.
Έφυγα με την υποψία ότι είχα κοπεί.

Third Failure

Δίνω προφορικά σ’ ολόκληρο αμφιθέατρο. Οι δονήσεις του άγχους μου σείουν την αίθουσα. Ένας φίλος επικοινωνιολόγος μου έχει συστήσει να λέω την λέξη «όντως» στην αρχή της πρότασης/απάντησης μου, έτσι ώστε να δίνω έμφαση και να τραβάω τη προσοχή, καθώς και να συντάσσω τις σκέψεις μου εν τω μεταξύ. Μια χαρά.
Μου κάνει τη πρώτη ερώτηση.
Λυπάμαι δε γνωρίζω, λέω.
Έρχεται η δεύτερη.
Το σκέφτομαι αλλά ούτε αυτό μπορώ ν’ απαντήσω.
Ακολουθεί και η τρίτη, η τελευταία. Της ντροπής.
Όντως, λέω επιτέλους με βαθιά φωνή, όντως κύριε καθηγητά! ούτε και αυτό το ξέρω!
Κόπηκα.

First Success (ε του πούστη)

Δίνω προφορικά εξετάσεις γαλλικών.
Μπαίνω μέσα με τη βεβαιότητα ότι χαράμισα ένα απόγευμα. Μετά τα τυπικά πως λέγεσαι που μένεις πόσο ετών κτλ (τα οποία τα είχα αποστηθίσει ούτως ή άλλως) σκάει το θέμα μας. «Τι μέσα μεταφοράς χρησιμοποιείτε στην Αθήνα»
Ε, λέω με ύφος αυτάρεσκο,
Voiture, bien sur, voiture (αυτοκίνητο φυσικά)
Pourquoi?
Ε μα, Voiture, voiture
Pourquoi? voiture???
Parce que…Renault.
Πέρασα.

Ηθικό δίδαγμα : Όταν βρίσκεστε σε δύσκολη θέση κάντε τον μαλάκα, πάντα πιάνει.

Sunday, July 15, 2007

Η τελευταία παρτίδα

Αλήθεια, πριν από πόσα χρόνια καθίσαμε σ’ αυτό το τραπέζι και αρχίσαμε τη τελευταία παρτίδα?

Έξω η μεγαλούπολη, οι σταθμοί γεμάτοι καπνούς, οι μετανάστες κλαίνε

Οι πυροσβεστικές αντλίες είναι η κραυγή του μίσους που ανάβει τις μεγάλες πυρκαγιές

Οι δρόμοι ανάστατοι σα τις σκέψεις ενός μανιακού, τα παράθυρα ανοικτά σα παγίδες

Και στην οδό Αγίας Θηρεσίας στέκει μια γερασμένη πόρνη με τα φουστάνια της σηκωμένα ψηλά, δείχνοντας τη θλίψη της δημιουργίας

Τα φανάρια θαμπά διηγούνται ιστορίες τρόμου που οι μεθυσμένοι προσπαθούν να σκεπάσουν με βαριά τραγούδια

Είμαστε αιχμάλωτοι μιας αλήθειας που χάθηκε κάπου εκεί στα παιδικά μας χρόνια

Και ζήσαμε το απέραντο σε μικρές σκοτεινές κάμαρες και το τίποτα στις μεγάλες σελίδες των βιβλίων της ιστορίας

Τι λες? Δε κάνουμε μια παρτίδα ακόμα? Ο Κόσμος είναι μια περίπτωση εντελώς προσωπική.

(Στο βάθος ο Θεός έμοιαζε τόσο μόνος...)

Thursday, July 5, 2007

The Wonder Post

Εδω θα βρείτε τις επιλογές για τα 7 Νεα Θαυματα του κοσμου, και ακολουθει η λιστα με το τι θα ψηφισετε. Δε δέχομαι αντιρρήσεις ε?

Ακρόπολη Αθηνών (Ελλάδα)

Γιατί:
Είναι το σημαντικότερο μνημείο της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Είναι το μόνο πράγμα στην Αθήνα που μπορείς να θαυμάσεις
Χτίστηκε από τους αρχαίους ημών (λέμε τώρα) προγόνους
Η Αθήνα από κει πάνω φαίνεται πραγματικά υπέροχη

Machu Picchu (Περού)

Γιατί :
Στις φωτογραφίες μένεις με το στόμα ανοικτό
Μας θυμίζει τι καλοί ήταν οι Ευρωπαίοι με τους Ίνκας
Βρίσκεται στου διαόλου τη μάνα κ άντε να πας εκεί
Έχει το πιο αστείο όνομα για Wonder

Stonehenge (Ηνωμένο Βασίλειο)

Γιατί
Κανείς δε ξέρει γιατί
Φανταστείτε μούχλα που έχει φάει το κακόμοιρο τόσα χρόνια στην αγγλική επαρχία
Μας θυμίζει ότι και οι Ούγκα Ούγκα μπορούν να φτιάξουν αυτοκρατορία κάποια στιγμή
Έχει πλάκα

The Roman Colosseum (Ιταλία)

Γιατί
Το Άρτος και Θεάματα ζει και βασιλεύει
Γιατί γουστάρω ρωμαϊκή κουλτούρα (χεχε)
Γιατί βρίσκεται στην πιο ωραία πόλη του κόσμου
Γιατί το κοινό ήταν παγκοσμίως γνωστό για τα φιλοζωικά του αισθήματα

Neuschwanstein Castle (Γερμανία)

Γιατί
Για να το πεις πρέπει να στραμπουλίξεις τη γλώσσα σου
Η Xιονάτη ζει και βασιλεύει
Γιατί το Αλπικό τοπίο σκοτώνει
Γιατί τον βασιλιά που το εμπνεύστηκε το πνίξανε στη λίμνη

Timbuktu (Μάλι)

Γιατί
Πρέπει κάποια στιγμή να παίξουμε και την Αφρική εμείς οι πολιτισμένοι
Μου αρέσει τ’ όνομα του
Για να πας πρέπει να σε τρελάνουν στις ενέσεις
Γιατί πρέπει να διαλέξω 7, κ εγώ θέλω αυτό!

Το Άγαλμα της Ελευθερίας (Η.Π.Α)

Γιατί:
Το βλέπει κανείς σ’ όλες τις ταινίες
Πρέπει να έχει τρομερή θέα από κάτω προς τα πάνω
Μας θυμίζει πόσο απέχει το σύμβολο απ’ τη πραγματικότητα
Ξεχάστε τα παραπάνω, θα το ψήφιζα βασικά για πλάκα

Monday, July 2, 2007

Inner Chaos

Έχετε ακούσει φαντάζομαι για κάτι πολύ μικρά σωματίδια που ονομάζονται ηλεκτρόνια. Είναι υποτίθεται αυτά που περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα των ατόμων (δεν εννοώ τους ανθρώπους, εννοώ αυτά τα απειροελάχιστα σωματίδια από τα οποία σχηματίζονται τα μόρια, από τα οποία γίνεται η ύλη και πάει λέγοντας...).
Με εξαιρετική απλότητα απλά αναφέρω ότι αυτά τα ηλεκτρόνια είναι πάρα πολύ μικρά και έχουν αυτό που ονομάζουμε αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο (κοινώς «τα ετερώνυμα έλκονται»). Περιστρέφονται πάρα πολύ γρήγορα γύρω από τον πυρήνα του ατόμου και είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία όλων των σωμάτων που υπάρχουν στη φύση.

Βρήκαν λοιπόν λέει πρόσφατα με τα υπερσύγχρονα μηχανήματα που διαθέτουμε πλέον ότι αυτό το σωματίδιο αυτό δεν είναι ακριβώς σωματίδιο... είναι λέει κάτι μεταξύ σωματιδίου και ακτινοβολίας. Με απλά λόγια αυτό το πράγμα είναι κάτι άυλο που απλά ο τρόπος που αλληλεπιδρά με τα γύρω πραγματάκια του το κάνουν να συμπεριφέρεται σαν σωματίδιο. Στην πράξη όμως δεν είναι παρά μια συσσωρευμένη ενέργεια που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον....

Πάμε τώρα στο ζουμί. Όλα τα πράγματα αποτελούνται από άτομα... Εμείς, το χώμα τα δέντρα, ο Πρετεντέρης κοκ... Τα άτομα αποτελούνται από ηλεκτρόνια (έχουν και τον πυρήνα αλλά πιστέψτε με για τα ηλεκτρόνια γίνεται ο πανζουρλισμός.... είναι σαν να ανοίγει συναυλία των Pink Floyd η Αρβανιτάκη). Και επειδή οι επιστήμονες δεν εκτιμούν την τέχνη, άρα παρακάπτουν την Αρβανιτάκη, επιμένω πως το don’t-know-what-i-am ηλεκτρόνιο τραβάει όλα τα βλέμματα. Καταλήγουμε λοιπόν στην εξής αλληλουχία. Είμαστε άνθρωποι.... νομίζω... όταν κάποιος μας πιέσει τη μύτη πονάμε....(τώρα θα πείτε αυτό που κολλάει.... πιστέψτε με σε λίγο θα κολλήσει), αποτελούμαστε από ύλη, άρα από άτομα άρα έχουμε κάτι αμέτρητα εκατομμύρια (βασικά η λέξη εκατομμύρια είναι πολύ λίγη, αλλά μιας και στην Ελλάδα το εκατομμύριο είναι κάτι σπάνιο καταλαβαίνετε την έμφαση...) ηλεκτρόνια.... Καλά ως εδώ. Τελικά όμως το ηλεκτρόνιο δεν είναι ύλη, είναι άυλο... Είναι συσσωρευμένη ενέργεια.... Άρα λοιπόν τι είμαστε... Ένα μεγάλο μάτσο ενέργεια....

Ναι ρε βλάκα θα μου πείτε τώρα.... και όταν σου τσιμπάω τη μύτη (είδατε που κόλλησε) γιατί πονάς;... γιατί πολύ απλά η ενέργειά σου αλληλεπιδρά με τη δικιά μου και το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης είναι να υπάρχει μετατόπιση ενέργειας από εσένα σε εμένα (εσύ με χτυπάς, εσύ κουράζεσαι, εγώ απλά τις τρώω)... αυτή η έξτρα ενέργεια επειδή ουσιαστικά είναι περιττή στον εαυτό μου μεταφράζεται σαν πόνος για να κρατάμε τις ισορροπίες....

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω...

ΥΓ. Καθ' ότι άσχετος με τη φυσική, να ευχαριστήσω το φιλαράκι μου και τις ατελείωτες ώρες παπαρολογίας μετά ρακόμελου που περναμε σχεδιάζοντας το σύμπαν μας.

Wednesday, June 27, 2007

Svo Hljótt

Αυτή η βροχή κράτησε χρόνια και ο ήλιος έχει μήνες να φανεί...

Κάθομαι στην άκρη ενός βράχου.
Μπροστά μου απλώνεται η μολυβένια θάλασσα μέχρι τον ορίζοντα.
Γύρω μια καταπιεστική συννεφιά δεν αφήνει παρά ελάχιστες ηλιαχτίδες να βρουν το δρόμο τους προς τον ωκεανό, φωτίζοντας δειλά την ανταριασμένη θάλασσα.
Τα κύματα που σκάνε με ορμή στα βράχια φτάνουν με δυσκολία στ’ αυτιά μου.
Άλλωστε το δροσερό θαλασσινό αεράκι στο πρόσωπο μου δεν επιτρέπει άλλους ήχους.
Η δύναμη της φύσης δε με αγγίζει, αλλά με περιβάλει, με διαπερνά.
Πίσω μου το παγωμένο ισλανδικό τοπίο, με τις χιονοσκέπαστες βουνοκορφές και τις άγριες γυμνές κοιλάδες δεν προδίδει καμία ανθρώπινη παρουσία.
Με αργές κινήσεις, απλώνω τα παγωμένα χέρια μου να κόψω αγριολούλουδα.
Τα προσφέρω ευλαβικά, σπονδή στον άσπονδο χρόνο.
Είμαι μόνος αλλά δε νιώθω μοναξιά.
Κάνει κρύο μα δε κρυώνω.
Πέφτει σκοτάδι μα δε φοβάμαι.

Είμαι εκεί που πρέπει να είμαι, βρίσκω τη θέση μου στο σύμπαν. Τώρα είναι όλα εφικτά.

ΥΓ. Μόνο υπό τους μαγευτικούς ήχους των Sigur Rós φυσικά

Friday, June 22, 2007

The magic goes on....


Ίσως πολλοί να πιστεύετε ότι η διάσημη σειρά βιβλίων του Harry Potter έλαβε τέλος με την έκδοση
του 7ου «επεισοδίου». Λάθος φίλοι μου. Ο έγκριτος blogger mogwai (καλέ μη κάνετε κλικ εγώ είμαι) έχει στη διάθεση του και αποκαλύπτει για πρώτη φορά στο κοινό τη συνέχεια του Harry Potter!


Harry Potter and the Bond of Fire

Ο Harry ανακαλύπτει τυχαία, στο λογιστήριο της σχολής, την αγορά ενός δομημένου ομολόγου και αποφασίζει να το ερευνήσει σε βάθος. Θα ακολουθήσει τη φρενήρη πορεία του ομολόγου, πριν αυτό αγοραστεί απ’ το Hogwarts , σε Ευρώπη και Αμερική, μέσα από έναν χρηματοοικονομικό λαβύρινθο, που θα οδηγήσει τον αρχιμάγο της σχολής να επιστρέψει τη μίζα σε σχολή μαγείας με έδρα τη Νέα Υόρκη. Οι μάγοι οδηγούνται στον εισαγγελέα και τους απαγορεύεται η χρήση ιπτάμενης σκούπας και της μαγικής γραφίδας που υπογράφει ερήμην τους.

Harry Potter and the Vacations of Doom

Το καλοκαίρι έφτασε, η εξεταστική τελείωσε και ο Harry παίρνει τη καλή του Ερμιόνη για ειδυλλιακές διακοπές σε ελληνικό νησί. Αλλά αντί για διακοπές, ο Harry θα διδαχτεί από τους ντόπιου μάγους-επιχειρηματίες νέες και πρωτοποριακές τεχνικές μαγείας. Θα πληρώσει 5 ευρώ τη ξαπλώστρα και άλλα τόσα το μαγικό φραπόγαλο, θα τσουρουφλιστεί στο δωμάτιο του μιας και ο κλιματισμός θα είναι χαλασμένος, θα ποδοπατηθεί στα πλοία (αφού ξεκινήσουν με καμιά βδομάδα καθυστέρηση) και θα πάθει αφυδάτωση μιας και δε θα αντέχει οικονομικά να πληρώσει το εμφιαλωμένο. O Harry θα γυρίσει άφραγκος στη σχολή αλλά πολύ σοφότερος μιας και θα είναι ο μόνος που κατέχει το aptimygaxygi spell.

Harry Potter and the Spectre of Terror

Τρόμος πάνω απ’ το Hogwarts όταν δύο ιπτάμενες σκούπες προσγειώνονται άτσαλα σε 2 καμπαναριά της σχολής. Ο Harry εκνευρισμένος από τον Voldemort για τις παρελθούσες μαλακίες του παρακινεί τους συμμαθητές του να εισβάλλουν στο βασίλειο του τελευταίου με σκοπό να του φέρουν τη δημοκρατία. Φωνάζει το ιστορικό «Shut up or we ll bring democracy to you!”. Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι το επιθυμητό και ο Harry μπλέκει άσχημα. Η Ερμιόνη τραυματίζεται σοβαρά από έκρηξη παγιδευμένης σκούπας και εκείνος αποσύρεται απογοητευμένος στο ράντσο του. Ο Harry Potter μετονομάζεται σε Hally Potter.

Harry Potter thinks he can dance

Ο Χαρυ-RnB αποφασίζει να δείξει τις ατελείωτες μαγικές του ικανότητες στις στροφές του πλατώ και να μαγέψει, όπως μόνο αυτός ξέρει, τα πλήθη. Δυστυχώς όμως το ξόρκι αλλοιώνεται από τον καύσωνα, λόγω των πουλημένων κουκουβαγιών, και τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολόγιζε. Η κολοκύθα-παρουσιάστρια παίρνει όλο το ξόρκι σε πόδι και δεν αφήνει τίποτα σε ταλέντο παρουσίασης. Ο ποντικός-κριτής παίρνει το ξόρκι σε κακία και ειρωνεία και δε μένει τίποτα για ικανότητα κρίσης. Το μόνο που έπιασε ήταν το να συναγωνιστεί με ένα μάτσο ατάλαντες κατσαρίδες που μεταμόρφωσε σε χορευτές και έτρεχαν πέρα δώθε στη σκηνή για να ξεφύγουν από τους ανθρώπους. Τελικά όμως έχασε γιατί μια κατσαρίδα έκατσε στον ποντικό, πριν φυσικά ξανά-μεταμορφωθούν και τη φάει.

Harry Potter and the Global Warming Spell

Ο Χειμώνας στο Hogwarts είναι ασυνήθιστα ελαφρύς και οι μάγοι-επιστήμονες έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Ο Harry με τη παρέα του θα ανακαλύψουν ότι ο Voldemort έχει κάνει ένα μαγικό στις κουκουβάγιες της σχολής, οι οποίες στο πέταγμα τους εξάγουν διοξείδιο του άνθρακα και άλλα φονικά αέρια που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Απελπισμένος από την ανένδοτη στάση των πτηνών να παύσουν την εξαγωγή αερίων, αποφασίζει να χτυπήσει το κακό στη ρίζα αλλά ο Voldemort αρνείται να υπογράψει τη συνθήκη του Κιότο. Το Hogwarts από παραθαλάσσιο γίνεται υποθαλάσσιο και ο Harry γίνεται τσιπούρα.

Thursday, June 21, 2007

Το ανέκδοτο της εβδομάδας


"Destroying human life in the hopes of saving human life is not ethical."


President GEORGE W. BUSH
who vetoed Wednesday a bill that would have eased restraints on federally funded embryonic stem cell research


(Έλα πρόεδρε στο τόπο σου...)

Thursday, June 14, 2007

To bee or not to bee?

Σήμερα θα μιλήσω για το φιλαράκι μου, τον Χ.

Καλό παιδί, από καλή οικογένεια, μορφωμένο, όμορφο και τρομερά φιλάσθενο.

Το καλοκαίρι τον καίει ο ήλιος, το φθινόπωρο παθαίνει γρίπη απ’ τη βροχή, τον χειμώνα κρυώνει, την άνοιξη τον πειράζει η γύρη. Όσα χρόνια τον ξέρω, βήχει, φτερνίζεται, φυσάει τη κόκκινη μύτη του και γκρινιάζει (λογικό).

Εμ, του λέω, έτσι όπως έχουμε κάνει το περιβάλλον σα τα μούτρα μας(μια βρέχει, μια χιονίζει, μια έχει καύσωνα), όλο και κάποιες καινούργιες ιώσεις θα σε βρίσκουν.

Έλα μωρέ μαλάκα, σιγά, μου λέει, και τσουπ!

Τι το πα ο κατσικοπόδαρος κ εγώ, ξυπνάει μια ωραία πρωία το πουλάκι μας, και βήχει σα νταλίκα στην εθνική ενώ από τη δύσπνοια θύμιζε τον οδοντωτό στα Καλάβρυτα.

Το καλό με το να είσαι φιλάσθενος, είναι ότι είσαι κ ολίγον χέστης, άρα λέει, μάλλον πάω σε κανά νοσοκομείο να με μαζέψουν. Κάτι θα μου δώσουν παραπάνω κ όλα καλά.

-Ναι, καλά, του λέει ο μεγαλοντοκτόρ, μη φας, έχουμε γλάρο, δωμάτιο 357..
-Όχι, όχι κύριος, του λέει δεν ήρθα να δω κάποιον, για μένα ήρθα.
-Μπα, πουλάμε και πνεύμα πουλάκι μου? Έχεις κάτι χιλιάδες παραπάνω λευκά αιμοσφαίρια και κάτι σκιές στις ακτινογραφίες, τσιμουδιά, 357 τώρα!

Τι να κάνει και ο Χ ο καψερός, παίρνει κλανί χρώμα και πάει με τα αυτιά κατεβασμένα.

Στο 357 είναι 3 ακόμα δύσμοιροι, με ορούς, και καλωδιωμένοι σα τον Robocop.

Τρείς ώρες μετά, γύρω στη μία το βράδυ, μια κοπέλα (βασικά 3 κοπέλες σε συσκευασία ενός) με αέρινο βάδισμα ρινόκερου, μπαίνει στον θάλαμο.

-Ο κύριος Χ? λέει.
-Δυστυχώς ναι, απαντάει ανυποψίαστος
-Δως μου το χέρι σου, θέλω αν σου πάρω αέρια, λέει η μαντάμ.

(το κλανί το χρώμα θα φταίει σκέφτεται, μετά κατάλαβε ότι επρόκειτο για αέρια αίματος)

Βγάζει μια σύριγγα σα σάρισα, τσακ τρυπάει τον καρπό, ψάχνει, ψάχνει, ρε που είναι, που είναι, μπα. Δε τη βρίσκω του λέει. Ο Χ δεν απαντάει, αδυνατεί.

Πάει στο άλλο χέρι. Τα ίδια. 2 τρύπες τσάμπα και σκεφτείτε, it has just began.

Τώρα του λέει θα σου πάρω αίμα. Πάει. Μπα, καλέ του λέει, που είναι οι φλέβες σου εσένα, δεν έχεις? Φαίνεται ότι οτιδήποτε είχε αίμα μέσα του τρόμαξε και κρύφτηκε.

Η μαντάμ ήτο τόσο διψασμένη για αίμα που πέρασε απ το μυαλό της να τον δαγκώσει στο λαιμό. Βάζει τη σάρισα στον αγκώνα, κουνάει αριστερά, κουνάει δεξιά, μπα, του λέει μας έσπασε αυτή, πάμε στο άλλο χέρι.

-Τι έσπασε, μαντάμ, τι είναι, νερόβαζο με τριαντάφυλλα στο τραπέζι? Μόνη της έσπασε? Εσύ δε βοήθησες καθόλου?

-Μη γκρινιάζεις του λέει, πάμε στο άλλο χέρι.

Η τέταρτη στη σειρά τρύπα είναι πετυχημένη, φλέβα εν όψει.

-Μπα, δε βγάζει αίμα αυτή
-Και τι βγάζει πετρέλαιο?
-Όχι απλά δεν είναι αρκετά δυνατή
-Ναι έχει ατροφήσει απ’ τη πολλή τηλεόραση, χτύπα δίπλα, στις γυμνασμένες.
-Εδώ μάλιστα! Λέει, το βαμπίρ, μ’ ένα αίσθημα ικανοποίησης, λες κ έλυσε τον αλγόριθμο του sudoku.
-Ωραία λέει ο Χ, μπορώ να κοιμηθώ τώρα?
-Χαχαχαχα, το άλλον με τον Τοτό το ξέρεις? Τώρα θα βάλουμε ορό.

Αυτή τη φορά η φλέβα είναι απ’ τις καλές και ο Χ βρίσκεται ξάφνου καλωδιωμένος.

Ένας Robocop ακόμα γεννιέται.

Πέφτει εν τέλει για ύπνο, ο Χ, οι ταλαιπωρημένες φλέβες και οι 8 τρύπες, κοιμήθηκαν όλοι μαζί αγκαλίτσα.

Την επομένη, ο Χ κάθεται σκεπτικός στο δωμάτιο, πονάει και πατάει το κόκκινο κουμπάκι, ελπίζει ότι ο ιπποπόταμος θα έχει πάει σε άλλο ποτάμι. Μπα.

Ανοίγει η πόρτα, τσουπ το βαμπίρ.

Ακόμα εδώ?

- Ναι, άσε, του λέει, δε μ’ έχουν αλλάξει ακόμα και νυστάζω τρομερά!

…..

(χεχε)

Wednesday, June 6, 2007

Σιωπη

"Αυτός εκεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος
είχε μια συγκεκριμένη ζωή
με συγκεκριμένες πράξεις.
Γι' αυτό και η συγκεκριμένη κοινωνία
για το συγκεκριμένο σκοπό
τον καταδίκασε σ' έναν αόριστο θάνατο"





(Ναι, παιζω παλι χεχε)

Monday, June 4, 2007

Αμήν

Το κείμενο που ακολουθεί αναδημοσιεύεται από το flash.gr χωρίς την άδεια του.
Ρε παιδιά μη μου κάνετε μήνυση δεν έχω λεφτά για δικηγόρους ok?
Το άρθρο τιτλοφορείται «Χριστόδουλος: Ο αρχιεπίσκοπος δεν έχει πολιτικές βλέψεις».
Παρατήρηση : για το ίδιο πρόσωπο δε πρόκειται? Γιατί αναφέρεται στο τρίτο ενικό? Μ’ αρέσει πάντως, θα το υιοθετήσω κ εγώ. Ο κάτοχος λοιπόν αυτού του βλογ θα προσπαθήσει να διερευνήσει ενδελεχώς το τι εννοούσε πραγματικά ο Αρχιεπίσκοπος αναφερόμενος στον Χριστόδουλο, ουπς λάθος, ο Χριστόδουλος στον Αρχιεπίσκοπο.
Τώρα μπερδευτήκαμε και οι τέσσερεις μας.



«Ο Αρχιεπίσκοπος, ως συνισταμένη της Εκκλησίας, δεν ανήκει σε κανένα κόμμα (το κόμμα ανήκει σ’ αυτόν), δεν έχει πολιτικές βλέψεις και πολιτικές τοποθετήσεις (τα «δεν» τα βάζω για να σας μπερδέψω)», είπε την Κυριακή ο κ. Χριστόδουλος, μιλώντας στο Δημαρχείο Έδεσσας, κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο δημότη της πόλης.

«Ως πολίτης αυτής της χώρας (της πρώην Βυζαντινής αυτοκρατορίας)», τόνισε, «ο Αρχιεπίσκοπος μπορεί να έχει οποιαδήποτε τοποθέτηση θέλει (εξυπακούεται) , την οποία φυλάσσει για τον εαυτό του (και την ομήγυρη βεβαίως βεβαίως) . Από εκεί και πέρα όμως στο δημόσιο λόγο του πρέπει να είναι ενωτικός (γιατί αλλιώς τον φάγανε λάχανο) ».
«Το δημοκρατικό μας καθεστώς (ανατρίχιασα) », επισήμανε ο κ. Χριστόδουλος, «μας επιτρέπει να έχουμε γνώμη, άποψη, χωρίς να έχουμε και την απαίτηση η άποψη αυτή να γίνει αποδεκτή (γαμώ το!)». «Στη δημοκρατία» (μπρρρρρρρ) , ανέφερε, «έχουμε τα αρμόδια όργανα (ελέγχουμε) , τα οποία λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις για όλα τα ζητήματα είτε αυτά είναι εθνικά, εκπαιδευτικά, οικογενειακού δικαίου, οικονομικά, είτε αφορούν σε μεγάλα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, όπως το οικολογικό, της βιοηθικής, των μεταναστών και των προσφύγων (φτου Κύριε φυλακί το στώματι μου) ».

«Η κάθε κυβέρνηση (αυτή που ψηφίζετε όχι αυτή που σας κυβερνάει βρε κουτά) », σημείωσε, «η οποία κάθε φορά καλείται να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα (και να λύσει τα δικά της), συνήθως ακούει απόψεις άλλων φορέων, ώστε τελικά να καταλήξει σε συμπεράσματα και να λάβει τις αποφάσεις της προς την καλύτερη δυνατή κατεύθυνση» (ακούει εμένα δηλαδή) . «Στο πλαίσιο αυτό», είπε, «η Εκκλησία δεν μπορεί να αποκλείεται» (χα τι λέγαμε?) Και συνέχισε: «Δεν είναι δυνατόν να λέμε για τους Αρχιερείς, τον Αρχιεπίσκοπο ή και τους ιερείς ότι δεν έχουν δικαίωμα να εκφράσουν τη γνώμη τους σε ό,τι αφορά για παράδειγμα την Παιδεία (ο Θεός είναι ντεμοντέ άλλωστε, άνεργα να μείνουν τα παιδιά?). Μας λένε ότι θέλουμε να συγκυβερνήσουμε (το συν τι το βάζουν κ με τσαντίζουν?). Ούτε θέλουμε, ούτε ενδιαφερόμαστε (μη γελάτε δεν άρχισα τα ανέκδοτά μου ακόμα!). Ενδιαφερόμαστε να λέμε την άποψή μας και, εάν θέλετε, να πείθουμε και ένα μέρος του λαού μας να αποδέχεται αυτή μας την άποψη (το αυτό) . Από εκεί και πέρα η ευθύνη είναι στα αρμόδια δημοκρατικά όργανα της Πολιτείας (άλλος γαμεί και άλλος σκούζει) ».

«Έχει δοθεί η εντύπωση ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι μιας ορισμένης πολιτικής παράταξης, ότι την υποστηρίζει και ότι απορρίπτει όλες τις άλλες (όποιος τη μαντέψει κερδίζει δωρεάν αγιασμό)». «Δυστυχώς» (τα στελέχη της παράταξης αυτής είναι στη φυλακή τα τελευταία 30 χρόνια) , επισήμανε, «όλα είναι προϊόντα μιας προπαγάνδας (στη πουτάνα πουτανιές?) , η οποία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα» (για την οποία έχω πλήρη άποψη αφού σταμάτησα το διάβασμα).

Σας ζητώ συγγνώμη εκ μέρους του κατόχου αυτού του βλογ για το υβρεολόγιο, αλλά μου ζητάει να σας μεταφέρω ότι πολύ τον βόλεψε. (επ ευκαιρίας προσέθεσε και τον δικεφαλο μιας και είναι ΑΕΚτζής χα!)