Μέχρι εδώ καλά.
Οι 4 μας περίμεναν (εμένα και τον κολλητό) έξω απ’ το μαγαζί (έχουμε μια τάση να στήνουμε κόσμο). Έκανε και κρύο χε χε Ας περιγράψω τα δυο νέα μέλη της ομάδας.
Κοντοί. Λεπτοί. Μαυριδεροί ασιατικής καταγωγής. Μετρίως ντυμένοι. Ονόματα που θυμίζανε, ξέρετε τώρα, μη τα λέω και με πιάσει και η «μυστική» υπηρεσία φιλικά προσκείμενης χώρας.
Και να είμαι ειλικρινής συστήθηκα κοιτώντας στα μάτια τον κολλητό με μια φάτσα Al Buddy. Και με τον πορτιέρη να είμαι ειλικρινής έτσι κοιταχτήκαμε.
Μέσα στο μαγαζί, πήραμε τα ποτά, είπαμε και κάνα δυο μαλακίες αλλά τους 2 με τα περίεργα ονόματα δε τους απευθύναμε τον λόγο. Χαμογέλαγα μόνο ευγενικά αν τυχόν τα βλέμματα μας διασταυρώνονταν. Κάποια στιγμή είπα και εγώ να ρωτήσω τα παιδιά από πού είναι κτλ να πιάσω κ εγώ έναν διάλογο. Μας απάντησαν (με πολύ καλό αγγλικό) ότι ήταν απ’ το Νέο Δελχί και εργάζονταν στην Ελλάδα ως … κάτι με υπολογιστές τέλος πάντων, προγραμματιστές ή κάτι παρεμφερές (ο κολλητός τα ξέρει καλύτερα). Έκτοτε μπορώ να πω ότι η άλλαξε τελείως η διάθεση μου (ήταν απ’ την Ινδία και όχι απ’ το Πακιστάν βλέπεις), συν ο κολλητός που ενθουσιάστηκε με τα επαγγελματικά τους προσόντα και τους τρέλανε στις ερωτήσεις. (ατάκα : μαλάκα μόλις βρήκα και φτηνό εργατικό δυναμικό για την εταιρεία!).
Τελικά λειτούργησα ρατσιστικά ε? Και όμως ναι, έτσι λειτούργησα, και πιστέψτε με αν δεν είχα ανοίξει διάλογο ούτε που θα το είχα καταλάβει κιόλας. Και δεν είμαι καθόλου περήφανος γι αυτό που λέω, και ας είμαι αριστερών και καλά πεποιθήσεων, κάτω τα σύνορα κ έτσι, freedom αλά braveheart κτλ.
Δε θα χρειαζόταν να τους στείλω στο Auschwitz για να με χαρακτηρίσει κάποιος ρατσιστή. Συνειδητοποίησα πάντως ότι ο ρατσισμός είναι κάτι πολύ βαθύ και δεν έχει πάντα προκαθορισμένες μορφές. Και ίσως είναι πάντα εκεί μέσα μας όσο και να μη το παραδεχόμαστε.
Και πριν με βρίσετε σκεφτείτε αυτό που είπα.
Racism is man's gravest threat to man - the maximum of hatred for a minimum of reason
Abraham J. Heschel