Mogwai Breaking News

Μήπως γυρίσατε μόλις απ' τις διακοπές σας?

Μήπως έχετε βδομάδες ν' ακούσετε ειδήσεις και δε ξέρετε τι γίνετε στο κόσμο τούτο?

Μην αγχώνεστε. Γι' αυτό είμεθα εμείς εδώ!

Με ειδοποιούν απ' το πάνελ ότι είμαστε έτοιμοι να σας παρουσιάσουμε τις πιο σημαντικές ειδήσεις του τελευταίου μήνα!

Το ρεκόρ ύψους πλέον κατέχει ένας Ουκρανός, κλέβοντας έτσι τα σκήπτρα απ’ τον (δεύτερο πλέον) Τυνήσιο(!). Ο Ουκρανός, κατά πάσα πιθανότητα επ’ ονόματι Γιούρι, είναι 2.57 μέτρα, χωρίς τακούνια, παρ’ ότι οι γονείς του είναι λιγότερο από 1.60 έκαστος.
Είδατε τι κάνει το Τσερνομπίλ?

Στο New Scientist αναφέρεται ότι Γάλλοι νευρολόγοι ανακάλυψαν έναν καθ’ όλα φυσιολογικό 44χρονο συμπολίτη τους, το μέγεθος του εγκεφάλου του οποίου ήτο 55% με 75% μικρότερο απ’ το συνηθισμένο. Μαντέψτε τι επαγγέλλεται…Δημόσιος Υπάλληλος.
Αυτό που δεν μας απάντησαν οι επιστήμονες ήταν αν τελικά το μέγεθος δεν έχει σημασία, ή αν δεν έχει σημασία μόνο όταν είσαι δημόσιος υπάλληλος…

Ο 44χρονος αμερικανός Kurt Husfeldt συνελήφθη με τη συμμορία του στην Νέα Υόρκη μετά από κλοπή 14 ηλεκτρονικών συσκευών που τις πέρασαν για κινητά τηλέφωνα αλλά ήταν…GPS με αποτέλεσμα η αστυνομία να λαμβάνει τα σήματα κατευθείαν απ’ το σπίτι του.
Θέλει ο κλέφτης να κρυφτεί κ η τεχνολογία δεν τον αφήνει...

Δύο ακτιβιστές, με τα όλα τους, αρματωμένοι με ένα μπουκάλι οξύ και μια βόμβα καπνού, στη προσπάθεια τους να επιτεθούν σε ιαπωνικό φαλαινοθηρικό κοντά στην Ανταρκτική, χάθηκαν στην ομίχλη, και εντοπίστηκαν ώρες αργότερα απ’ το ίδιο το φαλαινοθηρικό, το οποίο τους περισυνέλεξε. Μετά τη διάσωση ο ένας δηλώνει "I guess we're back on schedule, and we'll be pursuing you again." , και πετάει τη βόμβα στο κατάστρωμα τραυματίζοντας δυο μέλη του πληρώματος.
Τώρα ειλικρινά δεν έχω να σχολιάσω, απλά το αναφέρω.

Στο Austin των ΗΠΑ, μια 45λεπτη καθυστέρηση της πυροσβεστικής σε κλήση που δέχτηκε τα μεσάνυχτα για φωτιά στο κτίριο που στέγαζε το εστιατόριο Bert's Bar B-Q είχε σαν αποτέλεσμα την ολική καταστροφή του κτιρίου. Η καθυστέρηση οφείλεται στις αμφιβολίες που προκάλεσε το τηλεφώνημα για το εάν επρόκειτο πραγματικά για φωτιά, ή για το αν ο καπνός ήταν ο συνηθισμένος που έβγαινε απ’ τη κουζίνα του εστιατορίου.
Και που να διακόψεις το τάβλι βραδιάτικα….

Το διεθνές αεροδρόμιο του Denver διατείνονταν ότι ήταν «παντός καιρού», μέχρι που έκλεισε για 45 ολόκληρες ώρες κατά τη διάρκεια (σφοδρής) χιονοθύελλας. Ο εμφανώς ντροπιασμένος υπεύθυνος του αεροδρομίου, Chuck Cannon, δήλωσε ότι θα ήθελε «να πνίξει αυτόν που σκέφτηκε τον όρο "παντός καιρού"». Σε συνέντευξη σε δημοσιογράφους του Associated Press 14 χρόνια πριν ο Chuck ο ίδιος κοκορευόταν για το «παντός καιρού» αεροδρόμιο του…
Καλύτερα να μασάς Chuck, παρά να πετάς…

Πεθαίνει στη Πορτογαλία ο άνθρωπος με το μικρό όνομα Luis Carlos de Noronha Cabral da Camara, αφήνοντας τη τεράστια περιουσία του σε 70 τυχαία επιλεγμένα ονόματα απ’ τον τηλεφωνικό οδηγό της Λισαβόνας, με σαφή ρήτρα, οι συγγενείς του να μη πάρουν τίποτα.
Πω τον πούστη λύσσα….

Στην επαρχία Shandong της Κίνας, η νεαρά Pan Alying πέφτει θύμα τσαντάκια και χάνει μαζί το κινητό της, το πορτοφόλι με τις κάρτες και πολλά μετρητά. Αποφασίζει λοιπόν να στείλει στο κινητό της υπομονετικά, 20 ολόκληρα μηνύματα SMS παρακαλώντας να της επιστραφεί η τσάντα και καλοπιάνοντας τον κλέφτη. Στέλνοντας το 21 μήνυμα θα βρει στη πόρτα της ένα κουτί με τη τσάντα, κ ένα σημείωμα «Ζητώ συγγνώμη, υπόσχομαι ότι θα διορθωθώ και θα γίνω καλύτερος άνθρωπος».
Έτσι για να έχουμε και μια νότα αισιοδοξίας σ αυτό το μαύρο blog…

Ένας άντρας συνελήφθη στη Μαλαισία γιατί ασκούσε το επάγγελμα του οδοντιάτρου χωρίς καμία εκπαίδευση, επί 29 χρόνια! Ο άντρας ισχυρίστηκε ότι κουβαλούσε τη τσάντα ενός οδοντιάτρου τη δεκαετία του 60 και (άρα) είχε μάθει να εξάγει δόντια. Μη τρέξετε, πρέπει να είναι ήδη μέσα το παιδί….
Αααααααααααααααουτς…..αουτς αουτς αουτς

Στην Guardian αναφέρεται ότι η Αγγλική εταιρεία σεξουαλικών εξαρτημάτων Ann Summers, διέκοψε τη διανομή του ασύρματου δονητή Love Bug 2 στην Κύπρο, μετά από διαμαρτυρίες ανωτέρων αξιωματικών, ότι η τα σήματα της συσκευής παρεμπόδιζαν τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις του στρατού.
Κοινώς, γαμάτε, γιατί θα χάσουμε και την άλλη μισή.

Είμαι και φαίνομαι (και το χαίρομαι)

Η γειτονιά που μεγάλωσα στην Αθήνα ήταν γεμάτη αλάνες. Ήταν, βεβαίως βεβαίως. Και σα παιδί κ’ εγώ, συναντιόμουν με τα άλλα παιδάκια της γειτονιάς και παίζαμε. Καμία πρωτοτυπία μέχρι εδώ.
Η δίπλα γειτονιά, απ’ τη λεωφόρο και πέρα, αποκαλούσε τη δικιά μου, Καζαμπλάνκα, γιατί ήταν και καλά κακόφημη.
Κ’ εγώ είχα βαλθεί να δικαιώσω το όνομα της γειτονιάς μου, αν και ιδέα δεν είχα τι ήταν Καζαμπλάνκα. Έτσι είχα φτιάξει τη συμμορία του «δε θυμάμαι πως μας λέγανε γαμώτο» και αφού είχα την ιδέα ήμουν και ο αρχηγός, ο Άκτσαμπα (μη γελάτε καλέ). Η αντίπαλη συμμορία του «εδώ δε θυμάμαι τη δικιά μου τους άλλους θα θυμάμαι?» μας κάλεσε μια φορά για έναν αγώνα ποδοσφαιρικό.
Η ύστατη πρόκληση.
Η σέντρα γίνεται και η πρώτη πάσα έρχεται σ’ εμένα. Εγώ παίρνω τη μπάλα, τρέχω, περνάω έναν αντίπαλο, δύο αντιπάλους, (ίσως και) τρεις, περνάω και τον τερματοφύλακα (νομίζω) και πέφτοντας στέλνω τη μπάλα στα δίχτυα (βασικά, ανάμεσα απ’ τις δύο πέτρες). Και είχα και την ανηφόρα.
Το παιχνίδι έληξε 1-0 με γκόλ του Άκτσαμπα στο πρώτο λεπτό. Ήταν η τελευταία φορά που ακούμπησα μπάλα στα πόδια μου. Ίσως γιατί είχα ήδη φτάσει στη νιρβάνα του ποδοσφαιριστή (και καλό είναι να αποχωρεί κανείς στο απόγειο της δόξας), ίσως γιατί το βρήκα μεγάλη ταλαιπωρία και που να τρέχεις τώρα, (προτιμάω τα στρατιωτάκια ακούνητα-αμίλητα-αγέλαστα να μην ιδρώνω κιόλας).
Ίσως γιατί ήμουν και λίγο A(tsou)balos και φοβήθηκε η μαμά μην στείλω με κανά μαρκάρισμα κανά παιδάκι στο ΚΑΤ για κανά εξάμηνο... Έτσι διάλεξα κάτι πιο φυγόπονο, να αφήνω τους άλλους να παίζουν κ’ εγώ να τους κριτικάρω (κάτι σα τον Μαραντόνα ας πούμε). Και τώρα που μεγάλωσα (λίγο) συνεχίζω και παίζω απ’ την εξέδρα. Μόνο που τώρα πήρα και διαρκείας σε καινούργια εξέδρα, σ αυτήν των A(tsou)balon χάριν στον Narita!
Έλα να βγαίνουν τα φτυάρια!

Götterdämmerung

Κάθε άνθρωπος έχει τις αδυναμίες του….
Εγώ έχω μονάχα τρεις, τις εξής δύο…την Σκανδιναβική Μυθολογία.
Μπορώ ώρες να κάθομαι απορροφημένος και να χάνομαι στους 9 κόσμους των Βορείων Θεών, απολαμβάνοντας τους πολέμους, τους κρυφούς τους έρωτες, τα μυστικά τους πάθη, να περιγελώ τη θνητότητα τους και τον τρόμο που νιώθουν μπροστά στο δικό τους προδιαγεγραμμένο τέλος (Ragnarok).
Πάμε για ένα ταξιδάκι στους μυθικούς κόσμους της αρχαίας Ευρώπης?

Οι κόσμοι
Το "σύμπαν" των αρχαίων υπερβορείων αποτελείτο ουσιαστικά από 9 διαφορετικούς κόσμους . Όλοι τους βρίσκονταν στα κλαδιά του γιγαντιαίου κοσμικού δέντρου Yggdrasil.
Οι πιο ενδιαφέροντες απ’ αυτούς είναι
Το Asgard, η οικία των θεών Æsir, εδώ ήταν και η Valhalla του Odin. Κατοικείται από τους Einherjar, τις ψυχές των νεκρών πολεμιστών που θα πολεμούσαν στο πλάι του Odin όταν έρχονταν η ώρα του Ragnarok. Τους μετέφεραν εκεί οι Valkyries, ημίθεες θηλυκές υπάρξεις, που με τις λαμπρές πανοπλίες τους, δημιουργούσαν στον ουρανό το βόρειο σέλας.
Το Vanaheimr, το μέρος που ζούσαν οι θεοί Vanir, τον ξενέρωτων θεών δηλαδή.
To Jötunheimr, ο κόσμος των γιγάντων και των τελωνίων (και άλλων καλόπαιδων)
Το Midgard, ο κόσμος των θνητών, ευρισκόμενος κάπου στη μέση του δέντρου, περιστοιχιζόμενος πλήρως από έναν ωκεανό που κατοικείται από ένα τεράστιο φίδι, το Jörmungandr. Το φιδάκι αυτό, πονεμένη ιστορία, είναι το δευτερότοκο παιδί του μεγαλορουφιάνου των Aesir Loki, ταγμένου εχθρού του Thor (ο οποίος άλλωστε δε πρέπει να ειχε και πολλούς φίλους). Στην τελική μάχη, εφ’ εξής Ragnarok, το φίδι θα αναδυθεί απ’ τον ωκεανό δηλητηριάζοντας τον ουρανό, αλλά θα σκοτωθεί απ’ τον Thor που με τη σειρά του, 9 βήματα μακρύτερα, θα πέσει νεκρός απ’ το δηλητήριο.
Το Niflheimr, ο παγωμένος κόσμος, που μαζί με το Muspelheim (τον κόσμο της φωτιάς) δημιούργησαν όλα τα υπόλοιπα. Κατοικείται από παγωμένους γίγαντες και άρχεται από την Hel. Είναι ο κόσμος που καταλήγουν οι ψυχές όσων δε πέθαναν αξιοπρεπώς (κοινώς δε σφαχτήκαν στη μάχη αλλά πεθάναν στο κρεβατάκι τους)

Οι Θεότητες
Τρεις είναι οι θεϊκές «κάστες». Οι Æsir, οι Vanir και οι Jotun. Οι δυο πρώτοι έχουν τρελή κόντρα με τους τελευταίους που είναι δύσμορφοι γίγαντες, "αντιπρόσωποι" του πρωτεύοντος χάους. Περιγράφονται γενικά σα κάφροι και στόκοι, αλλά οι πιο γνωστοί εξ αυτών κουβαλούν τη σοφία της προ-κοσμικής δημιουργίας και χαίρουν μεγάλης εκτίμησης (πχ ο ίδιος ο Odin ταξίδεψε μέχρι το Jötunheimr, για να κερδίσει την απόλυτη γνώση πίνοντας απ’ το πηγάδι του γίγαντα Mimir, θυσιάζοντας το ένα του μάτι).
Οι Æsir (θεοί του πολέμου) και οι Vanir (θεοί της γονιμότητας και της θάλασσας), γενικά τα πάνε καλά. Μετά από έναν πόλεμο μεταξύ τους, τον οποίον κέρδισαν οι πρώτοι, αντάλλαξαν και ομήρους, και ζήσαν ειρηνικά. Κάποιοι Θεοί μάλιστα παίζουν σε διπλό ταμπλό. Γενικά οι σχέσεις των δυο αυτών καστών έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι πιο γνωστοί Æsir είναι οι Odin (ο Αρχηγός των Θεών, του Πολέμου και της Ποίησης), Frigg, Thor, Baldr και ο Tyr
Ο Odin ήτο παντρεμένος με τη καλούλα Frigg και μεταξύ των αναρίθμητων παιδιών του έκανε μ’ αυτή και τον πολυαγαπημένο τους Balder, τον Θεό της Ευτυχίας, της Σοφίας και της Ομορφιάς. Ο Odin με τα δυο αδέρφια του, Vili και Ve, σκότωσαν τον γίγαντα Ymir και από το σώμα του έφτιαξαν τον Midgard, τον κόσμο των θνητών. Απ’ τις σάρκες έφτιαξαν τα βουνά, απ’ το αίμα τα ποτάμια, απ’ το μυαλό του τα σύννεφα. Βεβαίως, ο Odin έφτιαξε και τους ανθρώπους.
Ο πιο γνωστός Æsir είναι όμως ο Thor, ο μεγάλος κάφρος του σκανδιναβικού πάνθεου. Κοκκινομάλλης, με ένα σφυρί στο χέρι (το Mjolnir), προστατεύει τον Asgard και Midgard απ’ τους γίγαντες, πολεμάει και εν τέλει σκοτώνεται απ’ το προαναφερθέν φιδάκι Jörmungandr. Είναι ο γιός του Odin και τις Jörd (γη), παντρεμένος με την Sif, τα χρυσά μαλλιά της οποίας ήταν κεντημένα απ’ τους Νάνους. Ο Thor ταξιδεύει με το χρυσό του άρμα στους ουρανούς (λέγεται μάλιστα ότι τα βουνά έχουν σχηματιστεί απ’ τις χαρακιές που αφήνει το άρμα).
Οι πιο γνωστοί Vanir είναι ο Njord (πατέρας των Θεών Vanir και Θεός της Θάλασσας) και τ αδερφάκια Freyr (θεού της γονιμότητας) και Freyja (θεά του έρωτα και της ομορφιάς). Τα αδερφάκια στον πόλεμο πιάστηκαν και όμηροι.

Εσχατολογικές Υποθέσεις (Ragnarok – Το Λυκόφως των Θεών)
Το όραμα τον αρχαίων σκανδιναβών για το τέλος του κόσμου δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχάριστο. Όταν ξεσπάσει το Ragnarok, ο πόλεμος μεταξύ του Odin και των Jötnar δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Τρία σημάδια θα προαναγγείλουν το ευτυχές γεγονός
Ο Θάνατος του ξενέρωτου Baldr ή Baldur (Θεού της Αθωότητας, της Ομρφιάς και της Ειρήνης, δευτερότοκου γιού του Odin)
Η Γέννηση τριών πλασμάτων, των Jörmungandr, Fenrir και Hel, και οι εν συνεχεία πράξεις των Θεών να περιορίσουν τα καλόπαιδα αυτά
Η άφιξη τριών συνεχόμενων χειμώνων (Fimbulwinter), χωρίς καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια των οποίων θα γίνουν άπειροι πόλεμοι και εκατοντάδες πρωτοπαλίκαρα θα σκοτωθούν.
Ακολουθεί η μεγάλη μάχη στην οποία σχεδόν όλοι οι Θεοί θα σκοτωθούν και όλοι οι κόσμοι γύρω απ’ το Yggdrasil θα καταστραφούν σε μια κόλαση από φωτιά και πάγο. Μια χαρά δηλαδή. Λίγοι θα την γλυτώσουν, ο αδερφός του Odin Vili, τα παιδιά του Vildar και Váli, τα τέκνα του Thor Modi και Magni επίσης καθώς και δυο θνητοί (ο Lif και η Lifthrasir, που κρύφτηκαν στις ρίζες του Yggdrasil. Ο αναγεννημένος κόσμος δεν θα έχει πια πόνο και απώλεια, οι Θεοί θα ζουν πλεόν αρμονικά και τα παιδιά των Lif και Lifthrasir θα ζήσουν ειρηνικά στο ηλιόλουστο Midgard.

Αυτά τα ολίγα και επιγραμματικά, αλλά αν φτάσατε μέχρι εδώ, υπόσχομαι την επομένη να γράψω πλήθος από κουτσομπολιά των βορείων Θεών. Σας αφήνω τώρα γιατί πάγωσα καλοκαιριάτικα.

Υγ. τι γράφει ένας άνθρωπος μόνος στο γραφείο αυγουστιάτικα για να περάσει η ώρα του ε?

Και να μην ξεχνάτε.....

Όχι Θάλασσες.....

Περπατώ εις το κέντρον των Αθηνών. Κάνει ζέστη, οπότε σταματάω να πάρω ένα κουτάκι coca-cola από κεντρικό περίπτερο στη πλάκα. Ανοίγω το ψυγείο, παίρνω το κουτάκι και με χαρά το δείχνω στον περιπτερά.
Χαμογελάω.
One Fifty, μου λέει
Σταματάω να χαμογελάω.
Πόσο? του λεω (σε άπταιστα ελληνικά)
Α, φίλε μου, έλληνας είσαι? 70 λεπτά.

(Live your mythos….)

Όχι ακτές .....

Νυχτοπερπατώ με έναν συμφοιτητή στη Μύκονο. Είναι απογοητευμένος που δεν του έχει κάτσει η γκόμενα που μένει στο διπλανό δωμάτιο του ξενοδοχείου και στη κυριολεξία σέρνεται (τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί).
Μην μου αγχώνεσαι αγορίνα μου, του λέω, πάμε να σε κεράσω μια μπύρα να στανιάρεις.
Βλέπουμε ένα μπαρ, του λέω εδώ? Εδώ, λέει, και μπαίνουμε.
Κάτσε του λέω εσύ, πάω εγώ στο μπαρ να τις φέρω.
Πλησιάζω τη barwoman, καλησπέρα κτλ δυο μπύρες παρακαλώ
Γυρίζει ένας, τουλάχιστον 60άρης, με περουκίνι και χαβανέζικο.
(φωνή Κωστέτσου) Για μένα είναι η μια, παίδαρε?
(φωνή Κωστέτσου κ εγώ) Ε, ε, ε, βασικά…όχι είναι για τα’ αγόρι μου….(γυρίζω και του δείχνω τον Νίκο που έχει ύφος Αλ Καπόνε απ τη χυλόπιτα.)
Αχ, καλά, μου λέει απογοητευμένος…

Και πούστης να μουν ο grandpa δε θα χε ελπίδα....

Σε σκουπίδια και πλαστικά.....

Κανονίζουμε διακοπές στη Σαντορίνη. Η σύνθεση της παρέας ήταν εξ αρχής λίγο παράξενη, έρχονται και μερικοί ακάλεστοι, να μην τα πολυλογούμε είμασταν 1 ζευγάρι σχεδόν παντρεμένο, 1 ζευγάρι φρέσκο, 1 στα σπάργανα (για την ακρίβεια είχαμε μόνο το άρρεν κομμάτι, το θήλυ ακόμα δεν το χαμε παντρευτεί – το παντρευτήκαμε μετά) και 1 ζευγάρι στα πρόθυρα της διάλυσης με το αρρεν να το χει ρίξει στην «ελεύθερη σκοποβολή» και τη θήλυ να περιμένει πρόταση γάμου με μονόπετρο αξίας 3 x 10e7 €… στη μαγευτική Οία. Είχαμε και κάτι ξέμπαρκους, 2 φίλες μες στην παραξενια και 1 τυπά πασπαρτού... Το σχεδόν παντρεμένο ζευγάρι ξανα ζούσε τον έρωτά του. Το φρέσκο κι αν ζούσε τον έρωτά του. Μέχρι και ατύχημα προκάλεσε με τις μαλακίες του.... Ο άρρεν των σπαργάνων ήταν κολλημένος σε ένα τηλέφωνο και τα σιρόπια έβρεχαν την καλντέρα. Οι 2 παράξενες αγόραζαν νερά τα οποία πίναμε όλοι μας και μετά γκρίνιαζαν για τα χαμένα τους νερά. Το διαλυμένο ζευγάρι όμως ήταν το αλατοπίπερο των διακοπών. Η πρόταση γάμου συνοδευόμενη από πανάκριβο μονόπετρο στο ρομαντικό ηλιοβασίλεμα της Οίας, εκφυλίστηκε σε όρκο αιώνιας αγάπης (ζήτημα να άντεξε 2 ακόμη βδομάδες από τότε), φυσικά ο άρρεν ελεύθερος σκοπευτής την έβγαλε στο τσάμπα και ούτε κουβέντα για δαχτυλίδια και το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα δεν το προλάβαμε γιατι καθώς χαζεύαμε κάτι γκόμενες ο ήλιος έδυσε και ο όρκος δόθηκε στα τυφλά.... Το αποτέλεσμα ήταν μια άκρως εκνευρισμένη θήλυ η οποία άρχισε να γκρινιάζει επικίνδυνα.... Όχι άδικα, αλλά τι φταίνε και οι περίοικοι;...
Το ίδιο βράδυ μετά από έναν άγριο καυγά ο άρρεν, έχοντας χάσει το κινητό του το οποίο εκσφενδονίστηκε από τη θήλυ μας έλεγε τον πόνο του.
Τελικά κατέληξε στη ρομαντική διαπίστωση
Ξέρετε τι θέλει τώρα αυτή για να στρώσει ε?
Τι τι? Ρωτάει η αδαής παρέα
Σφαλιάρα και π…τσο!
(Μία σφαλιάρα για να σταματήσει να γκρινιάζει και έναν π...τσο για να στρώσει....)
Καημένη θήλυ. Πήγε Σαντορίνη για πρόταση γάμου με δαχτυλίδια παπά και κουμπάρο αλλά ξέμεινε μ’ έναν όρκο αγάπης στα σκοτεινά σοκάκια της Οίας και το μόνο που εισέπραξε ήταν και μία σφαλιάρα. Ούτε καν π…τσο.

Σήμερα: Οι 2 παράξενες απλά χάθηκαν στην πορεία του χρόνου. Το νερό δεν μας το συγχώρεσαν ποτε.
Το σχεδόν παντρεμένο το «πιάνει κρίση»
Το φρέσκο «μούχλιασε» και σάπισε γρήγορα (χμμμ)
Ο σιρόπιας το πήρε το κορίτσι
Ο πασπαρτού παρέμεινε στην αφάνεια.....

Το αλατοπίπερο το αναπολούμε κάθε φορά που ψάχνουμε τα γραφικά άτομα της παλιάς μας παρέας...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!