Και να μην ξεχνάτε.....

Όχι Θάλασσες.....

Περπατώ εις το κέντρον των Αθηνών. Κάνει ζέστη, οπότε σταματάω να πάρω ένα κουτάκι coca-cola από κεντρικό περίπτερο στη πλάκα. Ανοίγω το ψυγείο, παίρνω το κουτάκι και με χαρά το δείχνω στον περιπτερά.
Χαμογελάω.
One Fifty, μου λέει
Σταματάω να χαμογελάω.
Πόσο? του λεω (σε άπταιστα ελληνικά)
Α, φίλε μου, έλληνας είσαι? 70 λεπτά.

(Live your mythos….)

Όχι ακτές .....

Νυχτοπερπατώ με έναν συμφοιτητή στη Μύκονο. Είναι απογοητευμένος που δεν του έχει κάτσει η γκόμενα που μένει στο διπλανό δωμάτιο του ξενοδοχείου και στη κυριολεξία σέρνεται (τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί).
Μην μου αγχώνεσαι αγορίνα μου, του λέω, πάμε να σε κεράσω μια μπύρα να στανιάρεις.
Βλέπουμε ένα μπαρ, του λέω εδώ? Εδώ, λέει, και μπαίνουμε.
Κάτσε του λέω εσύ, πάω εγώ στο μπαρ να τις φέρω.
Πλησιάζω τη barwoman, καλησπέρα κτλ δυο μπύρες παρακαλώ
Γυρίζει ένας, τουλάχιστον 60άρης, με περουκίνι και χαβανέζικο.
(φωνή Κωστέτσου) Για μένα είναι η μια, παίδαρε?
(φωνή Κωστέτσου κ εγώ) Ε, ε, ε, βασικά…όχι είναι για τα’ αγόρι μου….(γυρίζω και του δείχνω τον Νίκο που έχει ύφος Αλ Καπόνε απ τη χυλόπιτα.)
Αχ, καλά, μου λέει απογοητευμένος…

Και πούστης να μουν ο grandpa δε θα χε ελπίδα....

Σε σκουπίδια και πλαστικά.....

Κανονίζουμε διακοπές στη Σαντορίνη. Η σύνθεση της παρέας ήταν εξ αρχής λίγο παράξενη, έρχονται και μερικοί ακάλεστοι, να μην τα πολυλογούμε είμασταν 1 ζευγάρι σχεδόν παντρεμένο, 1 ζευγάρι φρέσκο, 1 στα σπάργανα (για την ακρίβεια είχαμε μόνο το άρρεν κομμάτι, το θήλυ ακόμα δεν το χαμε παντρευτεί – το παντρευτήκαμε μετά) και 1 ζευγάρι στα πρόθυρα της διάλυσης με το αρρεν να το χει ρίξει στην «ελεύθερη σκοποβολή» και τη θήλυ να περιμένει πρόταση γάμου με μονόπετρο αξίας 3 x 10e7 €… στη μαγευτική Οία. Είχαμε και κάτι ξέμπαρκους, 2 φίλες μες στην παραξενια και 1 τυπά πασπαρτού... Το σχεδόν παντρεμένο ζευγάρι ξανα ζούσε τον έρωτά του. Το φρέσκο κι αν ζούσε τον έρωτά του. Μέχρι και ατύχημα προκάλεσε με τις μαλακίες του.... Ο άρρεν των σπαργάνων ήταν κολλημένος σε ένα τηλέφωνο και τα σιρόπια έβρεχαν την καλντέρα. Οι 2 παράξενες αγόραζαν νερά τα οποία πίναμε όλοι μας και μετά γκρίνιαζαν για τα χαμένα τους νερά. Το διαλυμένο ζευγάρι όμως ήταν το αλατοπίπερο των διακοπών. Η πρόταση γάμου συνοδευόμενη από πανάκριβο μονόπετρο στο ρομαντικό ηλιοβασίλεμα της Οίας, εκφυλίστηκε σε όρκο αιώνιας αγάπης (ζήτημα να άντεξε 2 ακόμη βδομάδες από τότε), φυσικά ο άρρεν ελεύθερος σκοπευτής την έβγαλε στο τσάμπα και ούτε κουβέντα για δαχτυλίδια και το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα δεν το προλάβαμε γιατι καθώς χαζεύαμε κάτι γκόμενες ο ήλιος έδυσε και ο όρκος δόθηκε στα τυφλά.... Το αποτέλεσμα ήταν μια άκρως εκνευρισμένη θήλυ η οποία άρχισε να γκρινιάζει επικίνδυνα.... Όχι άδικα, αλλά τι φταίνε και οι περίοικοι;...
Το ίδιο βράδυ μετά από έναν άγριο καυγά ο άρρεν, έχοντας χάσει το κινητό του το οποίο εκσφενδονίστηκε από τη θήλυ μας έλεγε τον πόνο του.
Τελικά κατέληξε στη ρομαντική διαπίστωση
Ξέρετε τι θέλει τώρα αυτή για να στρώσει ε?
Τι τι? Ρωτάει η αδαής παρέα
Σφαλιάρα και π…τσο!
(Μία σφαλιάρα για να σταματήσει να γκρινιάζει και έναν π...τσο για να στρώσει....)
Καημένη θήλυ. Πήγε Σαντορίνη για πρόταση γάμου με δαχτυλίδια παπά και κουμπάρο αλλά ξέμεινε μ’ έναν όρκο αγάπης στα σκοτεινά σοκάκια της Οίας και το μόνο που εισέπραξε ήταν και μία σφαλιάρα. Ούτε καν π…τσο.

Σήμερα: Οι 2 παράξενες απλά χάθηκαν στην πορεία του χρόνου. Το νερό δεν μας το συγχώρεσαν ποτε.
Το σχεδόν παντρεμένο το «πιάνει κρίση»
Το φρέσκο «μούχλιασε» και σάπισε γρήγορα (χμμμ)
Ο σιρόπιας το πήρε το κορίτσι
Ο πασπαρτού παρέμεινε στην αφάνεια.....

Το αλατοπίπερο το αναπολούμε κάθε φορά που ψάχνουμε τα γραφικά άτομα της παλιάς μας παρέας...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!