Πήρα μια γενναία απόφαση.
Θα αποκαλύψω στο κάτωθι post τη μοναδική μου αδυναμία.
Είμαι ζημιάρης.
Όχι ζηλιάρης καλέ, ζημιάρης.
Μια φίλη μου είπε πρόσφατα με τρομοκρατημένο ύφος να μη τη πλησιάζω γιατί δεν έχει κάνει ασφάλεια ζωής. Προειδοποιώ και τους φίλτατους αναγνώστες να κάνουν μια ασφάλεια ζωής διαβάζοντας αυτό το post, ποτέ δε ξέρεις χεχε
Θα παραθέσω τις κορυφαίες στιγμές δράσεις, χωρίς καμία αξιολογική σειρά.
Κάθομαι πάνω σε μια βεραντούλα στη Μικρή Βενετία στη Μύκονο. Το τονίζω : Πάνω στη βεράντα. Ο ήλιος λάμπει (κ εσύ λάμπεις Μπάμπη), ενώ

Λέγει ης εξ αυτών :
«Βάζω στοίχημα 10 χιλιάρικα ότι ο Mogwai σε 5 λεπτά θα έχει πετάξει το ποτήρι με τον καφέ στη θάλασσα».
Ποιανού η καρδιά δε σπαρτάρησε στο εύκολο κέρδος?
«Έφυγε» φωνάζω, και σε μια κίνηση επιθετικής χειραψίας (για να κλείσει το deal) το χέρι μου δε βρίσκει το χέρι του προβοκάτορα αλλά…τον καφέ. Ο οποίος καταλήγει ολόκληρος πάνω σ’ ένα υπέροχο λευκό φόρεμα μιας συμφοιτήτριας.
Ποίος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Κοσμοπολίτικη καφρίλα.
Ο προβοκάτορας αφού συνήλθε απ’ το γέλιο συνειδητοποίησε ότι είχε χάσει το στοίχημα (ο καφές χύθηκε απ’ τη μέσα πλευρά).
Βαθμός Καταστροφής 0 (για μένα) , 8 (για το θύμα)
Ψηφιακή καταστροφή
Κάθομαι στο λάπτοπ και σερφάρω ασυστόλως, παρέα με το κουτάβι της φωτογραφίας. Μη το βλέπετε μικρό, τριχωτό και αθώο, πρόκειται για το διάβολο
«που σαι κοπέλα μου, που ν το κοριτσάκι μου ε? ε?» με ύφος χαζομπαμπά
Τι το θελα? Ο διάβολος πετάγεται πάνω και κουνώντας την ουρά έρχεται για χαδάκια. Παραλείπει το γεγονός ότι στέκεται και το καλώδιο του υπολογιστή ανάμεσα μας και κινείται λες κ έχω wireless φόρτιση. Αποτέλεσμα : πέφτει πάνω στο καλώδιο, το οποίο τραβάει το λάπτοπ προς το έδαφος (καταραμένε Νεύτωνα), το οποίο με τη σειρά του συμπαρασέρνει ένα γεμάτο ποτήρι coca-cola (light βεβαίως) που χύνεται πάνω στο πληκτρολόγιο, κ εγώ έντρομος προσπαθώντας να σώσω τη καταστροφή κολλάω με βία το κινητό στον τοίχο που ανοίγει σα λέλουδο την άνοιξη.
Η Ηλέκτρα απομακρύνεται περήφανη για το νέο της κατόρθωμα, μιας και κέρδισε ξεκούραστα bonus for an artistic impression.
Βαθμός καταστροφής 10 με τόνο και ξηρά τροφή
Καίγομαι για σένα
Το άγχος στο γραφείο συνήθως μου ξεραίνει τα χείλη και με
Νομίζω.
Βαθμός καταστροφής : 6
Γκολ και πάμε τελικό!
Παρακολουθώ (εγώ και όλοι οι έλληνες ανά τον κόσμο) τον ημιτελικό του Euro της

Βέβαια δεν είμαι εκεί, είναι σε κάποιο μικρό σαλόνι στην Αθήνα, και το οποίο, όπως όλα τα σαλόνια στην Αθήνα φωτίζεται.
Κ εγώ μέσα στον ενθουσιασμό παραβλέπω τη μικρή λεπτομέρεια που παρέχει φως, ένα μεγάλο φωτιστικό που κρέμεται ανυποψίαστα από πάνω μου και μοιραία, στο βωμό της μπάλας, τρώει μια και καταρρέει όλο πάνω στο σαλόνι.
Βαθμός καταστροφής 3 – τι ρε δεν έσπασαν οι καναπέδες
Οδηγώ και καπνίζω
Καπνίζω κ οδηγώ, γι αυτό μπαμπά μη τρέχεις θα τρέχω μόνο εγώ. Όταν οδηγείς είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις που καταλήγει το τσιγάρο που εκσφενδονίζεις απ’ το

Σταματάω έξω από ένα περίπτερο, χα χαίρεται ο περιπτεράς, πελάτης επιτέλους, μπα κύριος καιγόμεθα! Κοιτάω στο πίσω κάθισμα και βλέπω ένα πουκάμισο να έχει αρπάξει φωτιά, το οποίο το βγάζω έξω, ο περιπτεράς κοιτάει, κ αρχίζω και το τινάζω στο δρόμο το πατάω κάτω για να σβήσει κτλ. Ο περιπτεράς φαντάζεται ότι θέλω Marlboro απλά τα ζητάω με σήματα καπνού.
Βαθμός καταστροφής 9 – ήταν το αγαπημένου μου σνιφ σνιφ