Inner Chaos

Έχετε ακούσει φαντάζομαι για κάτι πολύ μικρά σωματίδια που ονομάζονται ηλεκτρόνια. Είναι υποτίθεται αυτά που περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα των ατόμων (δεν εννοώ τους ανθρώπους, εννοώ αυτά τα απειροελάχιστα σωματίδια από τα οποία σχηματίζονται τα μόρια, από τα οποία γίνεται η ύλη και πάει λέγοντας...).
Με εξαιρετική απλότητα απλά αναφέρω ότι αυτά τα ηλεκτρόνια είναι πάρα πολύ μικρά και έχουν αυτό που ονομάζουμε αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο (κοινώς «τα ετερώνυμα έλκονται»). Περιστρέφονται πάρα πολύ γρήγορα γύρω από τον πυρήνα του ατόμου και είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία όλων των σωμάτων που υπάρχουν στη φύση.

Βρήκαν λοιπόν λέει πρόσφατα με τα υπερσύγχρονα μηχανήματα που διαθέτουμε πλέον ότι αυτό το σωματίδιο αυτό δεν είναι ακριβώς σωματίδιο... είναι λέει κάτι μεταξύ σωματιδίου και ακτινοβολίας. Με απλά λόγια αυτό το πράγμα είναι κάτι άυλο που απλά ο τρόπος που αλληλεπιδρά με τα γύρω πραγματάκια του το κάνουν να συμπεριφέρεται σαν σωματίδιο. Στην πράξη όμως δεν είναι παρά μια συσσωρευμένη ενέργεια που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον....

Πάμε τώρα στο ζουμί. Όλα τα πράγματα αποτελούνται από άτομα... Εμείς, το χώμα τα δέντρα, ο Πρετεντέρης κοκ... Τα άτομα αποτελούνται από ηλεκτρόνια (έχουν και τον πυρήνα αλλά πιστέψτε με για τα ηλεκτρόνια γίνεται ο πανζουρλισμός.... είναι σαν να ανοίγει συναυλία των Pink Floyd η Αρβανιτάκη). Και επειδή οι επιστήμονες δεν εκτιμούν την τέχνη, άρα παρακάπτουν την Αρβανιτάκη, επιμένω πως το don’t-know-what-i-am ηλεκτρόνιο τραβάει όλα τα βλέμματα. Καταλήγουμε λοιπόν στην εξής αλληλουχία. Είμαστε άνθρωποι.... νομίζω... όταν κάποιος μας πιέσει τη μύτη πονάμε....(τώρα θα πείτε αυτό που κολλάει.... πιστέψτε με σε λίγο θα κολλήσει), αποτελούμαστε από ύλη, άρα από άτομα άρα έχουμε κάτι αμέτρητα εκατομμύρια (βασικά η λέξη εκατομμύρια είναι πολύ λίγη, αλλά μιας και στην Ελλάδα το εκατομμύριο είναι κάτι σπάνιο καταλαβαίνετε την έμφαση...) ηλεκτρόνια.... Καλά ως εδώ. Τελικά όμως το ηλεκτρόνιο δεν είναι ύλη, είναι άυλο... Είναι συσσωρευμένη ενέργεια.... Άρα λοιπόν τι είμαστε... Ένα μεγάλο μάτσο ενέργεια....

Ναι ρε βλάκα θα μου πείτε τώρα.... και όταν σου τσιμπάω τη μύτη (είδατε που κόλλησε) γιατί πονάς;... γιατί πολύ απλά η ενέργειά σου αλληλεπιδρά με τη δικιά μου και το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης είναι να υπάρχει μετατόπιση ενέργειας από εσένα σε εμένα (εσύ με χτυπάς, εσύ κουράζεσαι, εγώ απλά τις τρώω)... αυτή η έξτρα ενέργεια επειδή ουσιαστικά είναι περιττή στον εαυτό μου μεταφράζεται σαν πόνος για να κρατάμε τις ισορροπίες....

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω...

ΥΓ. Καθ' ότι άσχετος με τη φυσική, να ευχαριστήσω το φιλαράκι μου και τις ατελείωτες ώρες παπαρολογίας μετά ρακόμελου που περναμε σχεδιάζοντας το σύμπαν μας.