Όχι που νομίζατε ότι δεν θα έθαβα χρονιάρες μέρες....
Άσβεστο μίσος Ι
Ο μικρός τυμπανιστής. Από μικρός τον μισούσα θανάσιμα. Κάτι θα μου είχε κάνει δε μπορεί, και έτσι κάθε φορά που άκουγα τη μελωδία μ’ έπιανε πονοκέφαλος. Τρελός πονοκέφαλος μάλιστα. Αν τον είχα μπροστά μου θα του έφερνα τα τύμπανα κολάρο να
δει σφοντύλι όχι ένα αλλά καμιά κατοστάρια αστέρια της Βηθλεέμ.
Άσβεστο μίσος ΙΙ
Οι κουραμπιέδες. Εκτός απ’ το γελοίο τους όνομα, μου την δίνει τρελά η κουβέρτα από ζάχαρη άχνη. Την μισώ. Διασκεδάζω όμως να φτερνίζομαι προς τη πιατέλα. Ίσως να φταίει και η τραυματική εμπειρία της γιαγιάς, που κάθε χρόνο φτιάχνει κουραμπιέδες και είναι και απίστευτα περήφανη πόσο τους πέτυχε, αλλά το αποτέλεσμα είναι συνήθως ένας μικρός και άσπρος όγκος από τσιμέντο σερβιρισμένος για κουραμπιές. Είχα σπάσει και δόντι στη προσπάθεια μου να τους φάω (μη τη πληγώσω κιόλας), και η μόνη διέξοδος να τους παπαριάζω στον καφέ, μπας και.
Άσβεστο μίσος ΙΙΙ
Η γαλοπούλα. Πρόκειται όχι μόνο για το πιο καθυστερημένο ζώο αλλά και το πιο άσχημο. Αρνούμαι πεισματικά να κάτσω στο ίδιο τραπέζι με αυτό το λάθος της φύσης. Εύχομαι να μπει γρήγορα στη λίστα με τα υπό άμεση εξαφάνιση ζώα μπας κ ησυχάσουμε. Δε σας κρύβω πάντως ότι όταν τη βλέπω ανάσκελα, ψημένη, με τα πόδια ορθάνοιχτα, με δυο μαχαίρες μπηγμένες και την πλούσια γέμιση από κάστανο, κάτι ενδόμυχα ευχαριστεί τις σαδιστικές μου τάσεις.
Άσβεστο μίσος IV
Το και – καλά πολύτιμο φλουρί της βασιλόπιτας που και – καλά φέρνει τύχη στον ευρόντα. Το οποίο είναι ένα τσίγκινο δίφραγκο που όλοι με το που σερβίρεται αφράτη αφράτη και ανυποψίαστη η πιτούλα, πέφτουμε πάνω της σα γότθοι στη ρώμη και την μαδάμε, μέχρι που καταντάει ένα μη φαγώσιμο συνονθύλευμα που ίσως και να ήταν νόστιμο αν δε προτιμούσαμε τον τσίγκο.
Thursday, December 27, 2007
Ο μικρός τυμπανιστής (και άλλες ιστορίες εορταστικού μίσους)
Τα λεμε του χρόνου παίδες! Καλά να περάσετε!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
18 Eριξαν νερό στο mogwai:
μου παν έλα να πάμε να δεις, (παμ παμ παμ)
ο μικρός mogwai έθαψε αυτά που μισεί,(παμ παμ παμ)
κουραμπιέδες μελομακάρονα και το τυμπανόοοο,(παμ παμ παμ)
την γαλοπούλα που είναι ζώο φτρικτόοοο (ραπαπαπαμ)
(παμ παμ παμ)
μα το άσβεστο μίσος δεν σταματάει εδώ,
το φλουρί της πίτας είναι πιο σιχαμερό.(ραπαπαπαμ)
(παμ παμ παμ)
το παραπάνω πόνημα με συνοδεύετε καλλίτερα με μουσική από τον Μικρό Τυμπανιστή χα.
πα-ρα-παπα-παααααμ, ρα-πα-πα-πααααμμμμ....
(κάτι σε παπάρα μου έκανε αυτό τώρα...)
Ξέχασες το άσβεστο μίσος για τις λαμπάδες που τρέχουν τα κεριά και σου καίνε τα χέρια, άσε που λαμπαδιάζει μαλλί ιν νόου τάιμ!
Happy Easter from the Alzheimer Club!!!!!
Μα καλά, παπάρα ο κουραμπιές στον καφέ; και τα δυο αμέσως αποκτούν άθλια γεύση!
Επίσης η γαλοπούλα είναι κ άνοστη...
Για δώρο θα σου στείλω την Αρβανιτάκη να τραγουδάει τον μικρό τυμπανιστή!
Παρακαλώ εκ των προτέρων. Γίνομαι καλή 'μέρες που ναι'.
Τελικά με ενοχλεί πολύ το 'μέρες που ναι'. Πάει παντού. Ό,τι και να πεις από 20/12-6/1 λέγε μετά μέρες που ναι. Ταιριάζει... :S
Καλή χρονιά, καλά κρασά!
Ξέχασες τους πλαστικούς αγιοβασίληδες στα μπαλκόνια περιστοιχισμένους από τις όλο και μεγαλύτερες φωτοχεσίες από αναβοσβύνοντα λαμπιόνια!
Συμπεράσματα:
Ι. Ζήτω το Deck the halls with boughs of holly, Falalalalalalala
II. Ζήτω επίσης το τσουρέκι πορτοκάλι από τον Τερκενλή!
ΙΙΙ. Μα είναι αντιπαθέστατο πτήνο, πως να το κάνουμε ;-)
ΙV. Άσε που καλά καλά ούτε ένα χρόνο δεν διαρκεί το "γούρι" του (κάτι ξέρω που σου λέω!) Μόνο για να κάνει τους οδοντιάτρους πλούσιους είναι!
Αναγκαία κακά, τα οποία σαν στόχο έχουν να εξισορροπήσουν το καθισιό αυτών των ημερών. Μην αγχώνεσαι· θα περάσουν· μαζί με το καθισιό, δυστυχώς!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!
χαχαχαχαχα! καλά χριστούγεννα λοιπόν βρε! ;)
εγώ θέλω να βγάλω τους κουραμπιέδες από τη λίστα και να τους αντικαταστήσω με το last crhistmas i gave you my heart (νισάφι πια!), τους αγιοβασίληδες που ανεβοκατεβαίνουν ανεμόσκαλες στα μπαλκόνια (πες τα αθεόφοβε) και τις χριστουγεννιάτικες ταινίες στην τηλεόραση. αυτά για αρχή :Ρ
φιλιάαα :)
"τι λες ρε κουραμπιέ!"Εκτός από γλύκισμα είναι και χαρακτηρισμός και λέξη που γεμίζει το στόμα...με την καλή έννοια
αιώνιο μίσος σε όλα τα παραπάνω + περισσότερο μίσος για τα μελομακάρονα
και τους μεθυσμένους οδιγούς.
Καλη χρονία.
Είσαι απλώς απίστευτός! καλά λέω εγώ ότι μοιάζεις περισσότερο με τα Gremlin πα΄ρα με τον γλυκούλη τον Mogwai! Το έχεις κοιτάξει αυτό; μήπως τελικά είσαι από την άλλη πλευρά; όπως και να έχει σου εύχομαι μια καλή και δημιουργική χρονιά! Και αφήστε τα μίση και πιάστε, ό,τι γουστάρετε! :D
συμφωνώ σε όλα εκτός από τη γαλοπούλα. δεν μου αρέσει ως γεύση, αλλά ω πτηνό έχει πολύ χαβαλέ. είναι πολύ διαδραστική και έχει και το πιο αστείο κακάρισμα.
ΥΓ> τα μελομακάρονα κερδίζουν τους κουραμπιέδες στα σημεία
ΥΓΓ> καλές γιορτές ευχόμεθα, σε σένα και στο κορίτσι λέμε ;)
dbilly....προβοκατορας οπως παντα
pietagi...αυτος ο γερμανος που σου χει παρει τα μυαλα ε?
joan..χαιρομαι που καταλαβαινεις τις αναγκες μου βαθυτατα, ενα δωρο σαν αυτο αν μη τι αλλο ειναι απαραιτητο για sous verre μερες που ναι...
αθεοφοβε...κορυφαια λεξη 2007 : φωτοχεσιες χαχαχα
an-lu...συμφωνω και στα 5
αγγελε....αουτς καλε πως τα λες ετσι αποτομα, μερες που ειναι?
deadend mind...αααα οοοοοοχι μια μελωδια της ευτυχιας κρινεται απαραιτητη χαχα
sitofkris...παντα με την καλη, τι αλλωστε θα μπορουσε να γεμιζει το στομα με την κακη εννοια?
erisabetsu...αυτο με τους οδηγους ηταν σωστοτατο και χειροτερο απο γαλοπουλα με γεμιση κουραμπιε
ηλιας just you...κατι σαν τζεκιλ και χάιντ χεχε
yo!....διαδραστικο ζωον η γαλοπουλα? broadband πτηνο με οντως τρομερο χαβαλε.... σ ευχαριστω για τις ευχες και απο μενα τις δικες μου καλυτερες στο *δικο σου* :):):)
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠ' ΟΤΙ ΕΥΧΕΣΤΕ!!!!
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ!
Ο παιδικός σου ήρωας ήταν ο Σκρούτζ?
Τώρα που το θυμήθηκα...
Καλή Χρονιά και να αλλάξεις παιδικούς ήρωες το 2008.
Έχεις σκεφτεί τα 3 γουρουνάκια?
μαρεσεις πολυ στα πληκτρα!
χρονια πολλα
:D
καλη χρονιααααααααααα
Θα συμφωνήσω μαζί στο θέμα του κουραμπιέ! Τους σιχαίνομαι σου λέω, ειδικά όταν μέσα στο κατακαλόκαιρο μας φέρνουν ένα κουτάκι απ' την Νέα Καρβάλη, που λένε ότι έχει τους καλύτερους! Δεν μας φτάνουν οι Χριστουγεννιάτικοι; Πρέπει να τους τρώμε στην μάπα όλο το χρόνο; Στο μόνο που μ' αρέσουν είναι όταν μου λέει ο καλός μου: "Πάμε να ξεσκονίσουμε κανα κουραμπιέ;" Ε! Εκεί είμαι μέσα!!!
Και εγώ τη μισώ τη γαλοπούλα.....
Μλιαάααχχχχ!!! φτου φτου φτου, αηδία!
Καλή χρονιά!
Post a Comment