Η Ζωή εν Μπάφω...

Πρώτο Σφηνάκι

Χτυπάει το τηλέφωνο.

-Καλησπέρα
-Καλησπέρα
-Θα μπορούσα να μιλήσω με την κα Τάδε τη γυναικολόγο?
-Λυπάμαι κάποιο λάθος κάνατε, δεν υπάρχει καμία Τάδε γυναικολόγος εδώ
-Δεν πήρα το 210-χχχχχ64?
-Όχι πήρατε το 210-χχχχ67.
-Α μάλιστα ζητώ συγγνώμη.
- Να ‘στε καλά.
(κλακ)

Μισή ώρα αργότερα. Το τηλέφωνο ξαναχτυπάει πιο απειλητικά.

-Καλησπέρα. Την Κα Τάδε παρακαλώ, τη γυναικολόγο.
-Μάλλον πάλι λάθος κάνετε.
-Αμάν πάλι εσάς πήρα?
-Όπως βλέπετε.
-Α τελικά εγώ δε χρειάζομαι γυναικολόγο, μάλλον ψυχίατρο χρειάζομαι.
-Γιατί δε δοκιμάζετε κάτι σε οφθαλμίατρο για αρχή πριν πέσετε στα βαριά?
-Έχετε δίκιο. Γεια σας.
-Γεια σας.

(Πως ομορφαίνει ένα άχαρο απόγευμα)

Δεύτερο Σφηνάκι

Είμαι στα φανάρια μποτιλιαρισμένος. Με πλησιάζει κοριτσάκι ελαφρώς μαυριδερό μάλλον αθίγγανο, τσιγγανακι κοινώς.

-Καλέ Κύριε , δώστε μου ένα εκατοστάρικο (αχ δραχμούλες)
-Δεν έχω
-Μα δώστε μου
-Μα δεν έχω
-Μα θέλω να πάρω μια τυρόπιτα.
-Δεν έχω
-Πεινάω
-Καλά, πάρε ένα κατοστάρικο τη ψυχή έχει (λύγισα)

Το φανάρι ανάβει, ξανασβήνει κ εγώ ακόμα εκεί. Με ξαναπλησιάζει το κοριτσάκι.

-Καλέ κύριε
-Τι ναι πάλι?
-Καλέ δε φτάνει το κατοστάρικο για μια τυρόπιτα
-Ε πάρε κουλούρι.

(Απλή καθημερινή ιστορία αλλά με κοινωνικές πτυχές)

Τρίτο Σφηνάκι

Καθηγητής στη τάξη συζητάει το μέγα ζήτημα που προέκυψε με το αν υπήρξε ή δεν υπήρξε Κρυφό Σχολείο.

-Κύριε έλεγε ένας στη τηλεόραση εχτές ότι είναι ψέμα το ΚΣ. Τι πιστεύετε?
-Πιστεύω ότι μάλλον είχε δίκιο ο εν λόγω κύριος.
-Και γιατί το πιστεύετε αυτό κύριε, η μαμά μου λέει ότι υπήρξε.
-Μα ρε παιδιά εδώ με το ζόρι έρχεστε στο φανερό, στο κρυφό θα πηγαίνατε?

(Απλές απαντήσεις σε μεγάλα εθνικά ζητήματα)

Τέταρτο Σφηνάκι

Πλησιάζω τα εκδοτήρια στο σταθμό του ΗΣΑΠ.

-Καλημέρα
-…..
-Ένα Old Navy παρακαλώ.
-……
-Το μπλε
-Για ποιο σταθμό?
-Ομόνοια
-…..

Πως τον είπαμε τον γερμανό που μου έχει πάρει τα μυαλά? Alzheimer?

Πέμπτο σφηνάκι

Φέτος το Πάσχα στο χωριό. Αυτοκίνητο πλησιάζει απειλητικά προς την είσοδο του κάστρου.

-Συγγνώμη κύριε αλλά δε μπορείτε να σταθμεύσετε εδώ (ευγενικότατα)
-Και γιατί όχι? Δε λέει πουθενά ότι απαγορεύεται.
-Μάλιστα κύριε το λέει εκεί
-Μα εγώ θέλω εδώ να το παρκάρω στο κάτω κάτω δεν ενοχλώ.
-Όχι κύριε ενοχλείτε, μιας και εδώ είναι στροφή για λεωφορεία.
-Είμαι γιατρός.
-Πηγαίνετε σε κάποιο περιστατικό?
-Όχι επίσκεψη στο κάστρο πάω.
-Επιμένω μην το αφήσετε εδώ είναι παράνομο
-Καλά εγώ θ το αφήσω και θα πληρώσω τη κλήση.
-Όπως επιθυμείται κύριε.
(Σε 5 λεπτά του είχαν πάρει και τις πινακίδες)

Τώρα, συγνώμη, αυτός ο άνθρωπος υποτίθεται ότι σώζει ζωές?

Έκτο Σφηνάκι

Τυπικό πασχαλινό τραπέζι. Το πάρτυ της χοληστερίνης. Προσπάθω εις μάτην με τη βοήθεια σόδας να χωνέψω τα αχώνευτα μέχρι που η γιαγιά κάνει τη κίνηση ματ. Στύβει ένα λεμόνι σ ‘ένα ποτήρι νερό και το πίνει μονοκοπανιάς.

-Γιαγιά? Γαμώ τις ιδέες?
-Τι ‘ναι παιδί μου, τι έκανα?
-Αυτό με το λεμόνι, γαμάτο, για τη χώνεψη το έκανες ε?
-Όχι παιδάκι μου απλά δεν ήθελα να πετάξω το λεμόνι!

Γαμώ τη κατοχή μου γαμώ.

Έβδομο Σφηνάκι

Επίσης φέτος το Πάσχα, ο Mogwai συνεπαρμένος απ' τη μυστικιστική ατμόσφαιρα του επιταφίου, εντός της εκκλησίας (για πρώτη του φορά στα χρονικά)

-Συγγνώμη νεαρέ, θα ψάλλετε και εσείς μαζί μας?
-Κυρία μου αν ψάλλω εγώ, ο Χριστός δε θα αναστηθεί ποτέ
-......
-Στο κάτω κάτω δε καταλαβαίνω το Χριστό μου με τα βυζαντινά που λέτε

(με πλησιάζει ξάδερφος γαλουχημένος και έμπειρος)

-Έλα ρε το Ω Γλυκή μου Έαρ είναι τρομερό
-Ναι δεν αντιλέγω, μόνο που δε το καταλαβαίνω.
-Κοίτα υποτίθεται ότι μιλάει η Παναγία στον εσταυρωμένο.
-Σοβαρά και τι του λέει?
-Δε θυμάμαι ακριβώς πως πάει το ορίτζιναλ...
-Τότε?
-Κοίτα σε ελεύθερη μετάφραση του λέει "Τέκνον μου πως τη παλεύεις?"
-Δε νομίζεις ότι την παρααπελεύθερωσες τη μετάφραση?

Lost in Translation...