Ο Άμλετ της Σελήνης

Θάνο καλημέρα.

Μόλις έβαλα καφεδάκι και άναψα τσιγάρο, οπότε ευκαιρία να τα πούμε λιγάκι. Είδες εχτές σε άφησα να μιλήσεις εσύ όσο ήθελες, σε βοήθησα και εγώ δεν έχεις παράπονο, σε χειροκρότησα και με χειροκρότησες. Σειρά μου.
Ήθελα να σ' ευχαριστήσω για χτες, μου θύμισες πράγματα που καιρό έμεναν μέσα μου.
Μου θύμισες πως οι ήχοι που παράγεις είναι ένα κομμάτι και του δικού μου παρελθόντος. Όχι ότι μου έκλεψες και τη καρδιά βέβαια, αλλά να μωρέ, ένα κομματάκι της το έχεις βάψει λιγάκι, με μια επίστρωση θαλασσινής αλμύρας απ' τους στίχους του Καββαδία, σε χρώμα γαλάζιο φυσικά.
Δε ξέρω τι σημαίνει μεγάλος συνθέτης κτλ. Μου αρκεί που τα τραγούδια σου φέρουν πλέον κάτι απ' το συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας. Μου αρκεί αυτό.
Αυτά τα ολίγα. Μάλλον ποτέ δε θα τα διαβάσεις όλα αυτά, αλλά φαντάζομαι ότι τα ξέρεις ήδη ε?

"Πάντα γελαστοί και πάντα γελασμένοι..."? Δε πειράζει μας αρέσει έτσι πιο καλά όσο μπορούμε και μετουσιώνουμε τις εμπειρίες μας σε ήχους.
Γιατί άλλωστε τη σημασία έχει τ' όνειρο χωρίς μικρές νοθείες?

Εις το επανιδείν